Eindejaarsbijdrage: ‘Het kwam er dus niet van!’

Het vriendenuitje in 2014. Door het coronavirus is samen er op uitgaan of samen de jaarwisseling doorbrengen niet mogelijk. (Archieffoto via Gerrit Venis)

SLIEDRECHT – Uit en over Sliedrecht laten we ieder jaar tussen de kerstdagen en jaarwisseling op Sliedrecht24 een aantal mensen terugkijken op gebeurtenissen. Een terugblik op 2020 en vooruitkijken naar het jaar 2021. Bijdragen leveren deze keer dominee Alexander Veerman van de Gereformeerde Kerk (vrijdag 25 december 2020), kookboekenschrijver en bekend van Antilliaans-eten.nl, álle geheimen uit de Caribische keuken! Jurino Ignacio (zaterdag 26 december 2020), zelfstandig ondernemer en bekend van GaafWoord Peter de Borst (zondag 27 december 2020), bekend van Health Coaching en voorzitter van Sociale Moestuin Sliedrecht Mirjam Lankreijer (maandag 28 december 2020), Gerrit Venis (dinsdag 29 december 2020) die na bijna 32 jaar vertrok bij de gemeente Sliedrecht waar hij o.a. jaren raadslid was, oud-wethouder, bestuurder van COV Soli Deo Gloria en ‘vechter’ voor het inmiddels afgebroken pand Boerhaave Johan Lavooi (woensdag 30 december 2020) en wethouder Piet Vat (SGP-ChristenUnie) van Economie en Financiën (donderdag 31 december 2020). Journalist en eindredacteur van Sliedrecht24 Peter Donk levert een bijdrage voor nieuwjaarsdag (vrijdag 1 januari 2021). 

Vandaag: Gerrit Venis, voormalig lid gemeenteraad Sliedrecht

2020: Wat een gek jaar. Al dat coronagedoe is echt voor helemaal niemand fijn. Ik werd 70, slik ’s morgens een handje vol pillen (tegen te hoog suiker, voor een normale bloeddruk en er schijnt ook iets met mijn hart niet altijd in orde) en behoor dus tot een paar risicogroepen. De familie Venis is er redelijk pragmatisch mee omgegaan en tot op heden verschoond gebleven van besmetting.

Maar dat pragmatisme was er niet bij iedereen. Sommige onzer vrienden (voor het gros behorend tot één van de risicogroepen) waren wat steviger in de leer. Maar ja, stevigheid in de leer is ook wel Sliedrechts eigen. Die vriendengroep bestaat al zo’n beetje van de middelbare school en vanaf die tijd vieren we (o.a.) Oud & Nieuw met elkaar. En in de loop van de tijd is het aantal “meefeesters” gegroeid. Kinderen werden geboren en sliepen her en der in het huis van de gastvrouw/-heer en nog later waren er soms ook kleinkinderen te gast. In zo’n hechte groep is het bijzonder triest om in één week tijd afscheid te moeten nemen van een nog niet geboren, maar wel volgroeid kleinkindje uit de groep en een van de kinderen. Ze waren in het rijtje nog lang niet aan de beurt! Zo gaat het als je ouder wordt. Afscheid nemen komt steeds vaker voor.

Op geen enkele manier bedoeld als vergelijk met wat ik hier boven schreef, was er m’n afscheid als gemeenteraadslid. Alleen al over de laatste maanden voor het vertrek zou ik een boek kunnen schrijven, maar of dat de ware reden van de breuk in het college en die van PRO Sliedrecht met mij boven water zou krijgen, betwijfel ik. Bijna 32 jaar was ik lid van de gemeenteraad en vermoed daarmee lokaal recordhouder te zijn. Toen ik hierover sprak met de waarnemend burgemeester en hij vroeg hoe dat afscheid vorm zou kunnen krijgen, heb ik verteld dat ik heel graag, net als Hans Tanis, de dr. Pieter Langeveld penning kreeg. Zijn vraag was niet: “denk je dat je die verdient?”, maar “denk je dat het college je die gunt?” Mijn oprechte antwoord: “Nee, het gros kent me en mijn geschiedenis niet eens’’. Later bleek zelfs dat ze dachten dat ik ABBA-fan was en als raadslid was ik voor dit college  ook niet altijd even aardig. Het kwam er dus niet van! Ja, er zou wel een opwaardering kunnen komen van mijn eerdere koninklijke onderscheiding, maar ik heb nu eenmaal meer met ons dorp dan met Huis Ten Bosch.

2021: so-wie-so cijfermatig veel minder mooi dan 2020. Voor ons vriendenclub hoop ik dat ook het jaarlijks dagje op stap er weer in zit (want ook dat is traditie sinds half jaren ’80). Voor Ineke en mij is er de wens ergens komend jaar nog naar onze favoriete vakantiebestemming te gaan. We hebben de voucher (we waren eind maart 2020 klaar voor vertrek), verzilverd. En hoewel het er hoopvol uitziet, verwachten we toch niet veel eerder dan april / mei 2021 te kunnen vertrekken.

Voor mijn oude vrienden van PRO Sliedrecht hoop ik dat zij trouw zullen blijven aan de ideeën waarom die club ooit is opgericht: behoud van het verleden van ons dorp, geen bebouwing over het spoor en vooral een sociaal hart voor onze dorpelingen. En dan maar meteen de doorkijk naar eind 2021; als de partijen weer hun lijsten gaan opstellen voor de raadsverkiezingen van 16 maart 2022. Net zo goed als het was mij aan te spreken op de lange tijd als raadslid (te lang vonden velen), is het goed dat ook de SGP te doen. Al sinds 1969 (ruim 51 jaar) maken de mannenbroeders deel uit van het college. Zonder hen is dus net zo verfrissend als zonder mij. Kan dat? Ja, als de niet kerkelijk oppositie elkaar vindt en het CDA is bereid mee te doen en waarom niet, want wethouder Spek geniet volgens mij dagelijks van zijn wethouderschap, dan is het een mooi vergezicht. Waarom niet helemaal zonder confessionelen – vraagt u zich mogelijk af -? Gezien de ligging in de bijbel”belt” kun je niet zonder vertegenwoordiging vanuit de hoek in het college. Maar goed, dat is pas 2022.

Voor 2021 wens ik iedereen (“friend or foe” *) vooral gezondheid toe en daarbij de hoop dat jullie (en iedereen die je lief is) er allemaal nog zijn rond deze tijd in 2021.

*) NOOT: Friend or foe is de titel van het eerste soloalbum (1982) van Adam Ant. Leuke muziek, maar ik was en ben geen fan.