Eindejaarsbijdrage: ‘Geef licht door’

Dominee Alexander Veerman met zijn honden Flower en Charly. (Foto Hans van der Aa / Sliedrecht24)

SLIEDRECHT – Uit en over Sliedrecht laten we ieder jaar tussen de kerstdagen en jaarwisseling op Sliedrecht24 een aantal mensen terugkijken op gebeurtenissen. Een terugblik op 2020 en vooruitkijken naar het jaar 2021. Bijdragen leveren deze keer dominee Alexander Veerman van de Gereformeerde Kerk (vrijdag 25 december 2020), kookboekenschrijver en bekend van Antilliaans-eten.nl, álle geheimen uit de Caribische keuken! Jurino Ignacio (zaterdag 26 december 2020), zelfstandig ondernemer en bekend van GaafWoord Peter de Borst (zondag 27 december 2020), bekend van Health Coaching en voorzitter van Sociale Moestuin Sliedrecht Mirjam Lankreijer (maandag 28 december 2020), Gerrit Venis (dinsdag 29 december 2020) die na bijna 32 jaar vertrok bij de gemeente Sliedrecht waar hij o.a. jaren raadslid was, oud-wethouder, bestuurder van COV Soli Deo Gloria en ‘vechter’ voor het inmiddels afgebroken pand Boerhaave Johan Lavooi (woensdag 30 december 2020) en wethouder Piet Vat (SGP-ChristenUnie) van Economie en Financiën (donderdag 31 december 2020). Journalist en eindredacteur van Sliedrecht24 Peter Donk levert een bijdrage voor nieuwjaarsdag (vrijdag 1 januari 2021). 

Vandaag: Alexander Veerman, predikant Gereformeerde Kerk (PKN) (e-mail: al.veerman@gmail.com)

Het afgelopen jaar was en is een vreemd, verwarrend en ingrijpend jaar geweest. Nog niet eerder is het voorgekomen de wereld letterlijk tot stilstand kwam. Van de ene op de andere dag in maart 2020 zaten ook wij in Nederland in een lockdown. Corona of COVID-19 was niet langer iets van ver weg, maar drong ons eigen dagelijks
leven binnen.

Ik vond het aangrijpend om de volle ziekenhuizen te zien en om de verhalen van de verpleegkundigen te horen. Het maakte me machteloos om te zien dat verpleegtehuizen en instellingen op slot gingen en bezoek niet meer mogelijk was. Wat een impact had dat op de bewoners. En wat een impact op partners, ouders, kinderen, familie en vrienden die niet meer op bezoek konden gaan. De onzekerheid bij ondernemers en werkgevers die noodgedwongen hun zaken moesten sluiten was groot. Het was ook verdrietig voor kinderen en jongeren die vrolijke en samenbindende activiteiten zagen wegvallen: sport, clubkampen, afsluitende musicals, eindexamenfeestjes of ontmoetingen met leeftijdsgenoten. Opeens kon dat niet meer.

Wat mij het meeste aangreep, waren de verhalen over mensen die alleen stierven, omdat er geen familie bij aanwezig mocht zijn. Of van mensen die corona hadden gekregen en nog dagelijks de gevolgen van dit virus ondervinden.

Het was een heftige tijd, maar er gebeurden ook verrassende en mooie dingen. Het meeleven met elkaar was in die eerste maanden ongekend. Al die kaartjes die werden verstuurd, de telefoontjes, app-groepen – we keken naar elkaar om. Het was hartverwarmend om te zien dat vrijwel iedereen zich probeerde te houden aan de ingrijpende coronamaatregelen om zo de ouderen en mensen met een kwetsbare gezondheid te beschermen. Het was op een vreemde manier ook een goede tijd, omdat er meer gelegenheid was om tijd door te brengen met het gezin. Wat viel er veel drukte en stress weg. En wat ook opmerkelijk was: omdat het vliegverkeer sterk verminderde, er minder mensen op de weg waren en de industrie minder produceerde, ademde de aarde weer op.

Voor onze geloofsgemeenschap was het ook een moeilijke tijd. We misten (en missen) de ontmoeting, het samen zingen, het samen koffiedrinken na de kerkdienst. Wat we in die fase hoopten, was dat het tijdelijk zou zijn. Met een beetje pech tot de zomer. Maar in september zouden we weer naar het oude normaal kunnen, toch?

Het liep echter anders. Het virus is er en gaat niet meer weg. We kijken uit naar het moment dat we gevaccineerd kunnen worden, maar tot die tijd is afstand houden noodzakelijk. Opnieuw zitten we in een lockdown. Het is anders dan in maart. Er is minder eensgezindheid. Het blijkt lastiger om discipline op te brengen. Er is meer somberheid. En het einde is nog niet in zicht.

Wat kun je meegeven naar het nieuwe jaar? Misschien wel dat het meer dan ooit aankomt op volhouden en volharden. Voor de mensen in de zorg, voor de mensen met een kwetsbare gezondheid, voor de ouderen, voor de ondernemers. Misschien is het ook goed om op een nieuwe manier naar ons eigen leven te kijken: hoe kunnen we de rust en aandacht vasthouden? Hoe kunnen het milieu beschermen? Hoe kunnen we de economie anders inrichten: niet de economie van altijd maar meer, maar van genoeg? Hoe kunnen we zorgen voor de meest kwetsbare medemensen op onze aarde?

Volhouden en volharden. Maar wel sámen. We staan er niet alleen voor. Kerst is het feest van het licht. Met kerst denken we eraan terug dat God zelf mens is geworden. Dat is het geheim van de geboorte van Jezus. Gods hart gaat uit naar onze kwetsbare en gebutste levensverhalen. Chaos, duisternis en zinloosheid hebben niet het laatste woord, maar Gods licht en liefde. Daar waar wij liefde doorgeven, geven wij het licht door: in het omzien naar elkaar en de  aandacht voor elkaar.

Namens de gereformeerde kerk (PKN) wens ik u en jou een gezegend nieuw jaar toe.

2 gedachten over “Eindejaarsbijdrage: ‘Geef licht door’”

  1. Goed dat de dominee de mens achter de functie laat spreken.de foto helpt daar bij ook.
    Begrijp dat dominee begrip weg ziet gaan voor de situatie die mening deel ik.

Plaats een reactie

*=Verplicht veld