Van Hemmen: ‘Het waren zeven vette jaren, zowel voor mezelf als voor mijn gezin’

SLIEDRECHT – Vandaag, maandag 30 maart 2020, is zijn laatste officiële werkdag. Afgelopen vrijdag zou zijn afscheidsreceptie zijn. Maar die ging door de coronacrisis en genomen maatregelen niet door. Voor burgemeester Bram van Hemmen (CDA) gaat het vertrek uit Sliedrecht naar de gemeente Hoeksche Waard niet meer uit zijn geheugen. De bijzondere raadsvergadering, het handen schudden tijdens een receptie en ‘Sliedrecht tijdperk normaal afsluiten’ ging niet door. Het loopt allemaal anders voor de 47-jarige Van Hemmen. Een e-mail-interview (niet alleen vanwege het coronavirus, maar dat past de redactie vaker toe) met een man bekend van het motto #mooiSliedrecht, van verbinden en verbinding zoeken en ‘de Rotterdammer die van Sliedrecht is gaan houden’. 

Bram van Hemmen, burgemeester van Sliedrecht van 27 november 2012 t/m 30 maart 2020, hier ontspannen op de ‘bank’ aan rivier de Merwede. (Foto Hans van der Aa / Sliedrecht24)

Volgens Van Hemmen is de voorstelling die hij zeven jaar geleden had van Sliedrecht uitgekomen. “Het is nog mooier dan ik gedacht had. Het dorp heeft zoveel prachtige dynamiek in zich, in de mensen zelf, in de vele bedrijvigheid, in de evenementen. Het dorp heeft de allure van een stad en de charme van een dorp. Dat ik daar ruim zeven jaar burgemeester van mocht zijn, vind ik écht een eer.”

Welkom en hartelijkheid
De jaren in Sliedrecht maakten hem niet minder Rotterdammer, de stad waar hij vandaan komt. “Je bent en blijft een Rotterdammer, dat krijgt niemand eruit. Die mentaliteit zit in je DNA. Tegelijk zeg ik de laatste tijd ook vaak: ‘Ik ga wel weg uit Sliedrecht, maar Sliedrecht gaat niet meer weg uit mij’. Ik ben van het dorp gaan houden. Het idee wat ik destijds had, is om burgemeester te zijn vanuit mijn hart. Door dichtbij de mensen te staan, door zichtbaar te zijn en in goede en slechte tijden voor de gemeenschap klaar te staan. Nu, als je burgemeester bent vanuit je hart, betekent dat dat je veel van jezelf moet én wilt laten zien. Door zelf open en benaderbaar te zijn, krijg je dat ook terug van je inwoners. Het waren zeven vette jaren, zowel voor mezelf als voor mijn gezin. We hebben het als gezin enorm goed gehad in het dorp. Het gevoel van welkom en de hartelijkheid blijven een dankbare herinnering”, vertelt Van Hemmen.

Luis in pels
Met kritiek omgaan, was best een dingetje voor Van Hemmen. Hoe staat het daar mee? “Zonder wrijving krijg je natuurlijk geen glans. Als voorzitter van de gemeenteraad krijg je af en toe dingen toegeworpen waarvan je weet dat de échte waarheid anders in elkaar zit. Juist op zo’n moment was het voor mij als Rotterdammer, met het hart op de tong én een groot rechtvaardigheidsgevoel, de tanden op elkaar houden. Dat is soms lastig, maar tegelijk weet recht echt recht zal blijken te zijn”, zegt hij. Dan was er nog de luis in de pels: Sliedrecht24. Van Hemmen: “Klopt, we hebben de afgelopen jaren zeer regelmatig contact gehad, op allerlei manieren en over zeer uiteenlopende zaken. Toch vind ik het goed dat de media er zijn, juist journalisten houden ons ook scherp op de boodschap die we uitdragen en de taak die we hebben als bestuurlijk orgaan van de gemeente.”

Benaderbaar
In het begin had Van Hemmen er moeite mee dat mensen hem aanspraken met ‘Bram’. Wanneer kwam er een kantelmoment? “Leuke vraag. Het advies om me niet bij de voornaam te laten aanspreken, kwam van een paar op leeftijd zijnde collega-burgemeesters. Hun devies: als je Bram bent, ben je je gezag kwijt. Ik heb me daar heel kort door laten leiden, maat het voelde bijzonder ongemakkelijk. Als je als mens graag laagdrempelig en benaderbaar wilt zijn, hoort daar gewoon je en jou bij en ook Bram. Ik denk dat de hele periode met u en mijnheer de burgemeester een week of wat duurde, té lang in ieder geval. Ik ben gewoon Bram en heb net als iedere andere wereldbewoner een voornaam”, legt hij uit.

Herinneringen
Bram van Hemmen was een fanatiek verspreider van de hashtag #mooiSliedrecht. Van Hemmen: “Wat ik daarmee beoogd heb, is het brengen van een stukje trots in het dorp. Sliedrecht heeft veel te bieden, ik zei al een dorp met stadse allures. Een royaal winkelaanbod, evenementen als het Baggerfestival, een trein- en waterverbinding met andere Drechtsteden en ook Rotterdam en ga zo maar door. Daar mag de Sliedrechter best wat meer trots op zijn en dat ook gewoon vertellen! Natuurlijk gebeuren er ook minder mooie dingen. Ik denk als eerste aan Naomi Reitsma, die op 16-jarige leeftijd overleed aan een overdosis XTC.” 

Boven partijen staan
Het laatste jaar was rommelig voor Van Hemmen als het gaat om de bezetting binnen het college en daar zegt hij nu over: “Dingen lopen zoals ze lopen, ook in het leven van bestuurders gebeuren dingen die zorgen dat je andere keuzes maakt of moet maken. Ben van der Plas ging om heel persoonlijke redenen weg. Dan zit er niets anders op dan dat accepteren en zijn keuze te respecteren. Daarnaast hebben we natuurlijk het noodgedwongen vertrek van Hanny Visser gehad. De vertrouwensbreuk in de coalitie zorgde daarvoor. Dat zijn politieke besluiten die ik vanuit mijn positie als bestuurder heb te accepteren. Leuk is het natuurlijk absoluut niet, zeker niet omdat je met elkaar al die jaren bouwt aan #mooisliedrecht.” Was er soms een schuldgevoel? “Van Hemmen: “Ik snap je punt. Als burgemeester sta je echter boven de partijen zoals je zelf zegt. Het is daarbij belangrijk dat je ’s avonds, na bijvoorbeeld een raadsvergadering, bij het tandenpoetsen voor je gaat slapen, jezelf in de spiegel recht in de ogen kijkt. ‘Ben ik eerlijk geweest vandaag?’ Kijk, niet alle politieke keuzes die mensen maken, zou ik zelf ook zo maken. Het mooie is dat ik geen enkele verantwoording hoef af te leggen voor politieke keuzes van een ander.” 

Verbinden
Dat hij uit een ‘verscheurd en onrustig dorp’ vertrekt, herkent hij niet. Van Hemmen: “Ik herken me daar niet in, we zijn, zoals Hanny Visser altijd zei een gedeeld en zeker geen verdeeld dorp. Politiek gezien zijn er natuurlijk verschillen, die worden door de kiezer en dus de burger in ons dorp bepaald. Het is altijd goed, en zeker nu, om elkaar op te zoeken in wat bindt en niet in wat ons scheidt.”

Geen normaal afscheid
Het moment van vertrek nadert. Van  Hemmen noemt dat ‘bijzonder en vreemd’. “Kaal ook, zeker omdat ik zo graag vele Sliedrechters de hand had willen drukken ten afscheid. Dat moment gaat alsnog komen! Tegelijk is het bestrijden van het coronavirus de allereerste en allerhoogste prioriteit. Dat is vele malen belangrijker nu. Daarom nogmaals de oproep: houd 1.5 meter afstand, vermijd sociale contacten en zie om naar elkaar. Dat zie ik gelukkig ook gebeuren in ons dorp. De veerkracht en flexibiliteit die mensen laten zien, is mooi. En nodig!”, aldus Van Hemmen, “Wat ik Sliedrecht echt gun, is een stukje trots. Daarom laat ik mijn #mooisliedrecht achter. Jullie mogen deze allemaal gebruiken, om te laten zien hoe fijn het is om hier te wonen, te werken, te leven enzovoort. Daarnaast zie ik in het dorp een mentaliteit van hard werken, gewoon de pootjes in de bagger en gaan. Houd dat ook vast, dat maakt Sliedrecht echt een #mooisliedrecht!” 

Pijn in hart
Dan nu in de naar de gemeente Hoeksche Waard. Met het gezin. “Wij hebben altijd met enorm veel plezier in Sliedrecht gewoond en geleefd. Daarom vertrekken we met pijn in het hart. Tegelijk: twee schoonzoons-in-opleiding komen uit het dorp en er wonen goede vrienden. Het is dus niet zo dat uit het oog ook uit het hart is. Daarom: graag tot ziens!”

Journalistieke verantwoording
De gemeente Sliedrecht is na ontvangst van de beantwoording op per e-mail gestelde vragen, meegedeeld dat we het bovenstaande artikel niet zouden plaatsen. Dan doen we nu – na overwegingen – wel, omdat wij vinden dat je als lezer kennis moet kunnen nemen van de beantwoording, maar wel met flinke tegenzin en met deze aantekening. 

Wij vinden namelijk dat van spontane beantwoording geen sprake is geweest. Het voordeel van een persoonlijk één op één interview is dat over de vragen in een e-mail interview nagedacht kan worden. Er kan worden overwogen hoe antwoorden te formuleren en in dit geval de afdeling communicatie daarbij te betrekken of het voortouw te laten nemen. Communicatie heeft in onze ogen een te grote invloed gehad bij de beantwoording van de gestelde vragen. Dat voelt niet goed.

Hoe is het gegaan? Onze vragen zijn donderdag 12 maart 2020 ingediend bij de gemeente Sliedrecht: “Dit zijn de vragen. Om het snel te verwerken, willen we vragen de antwoorden onder de vragen te zetten. We willen het vrijdag 27 maart 2020 publiceren, op de dag van het afscheid.” Op vrijdag 20 maart 2020 werd een foto van de burgemeester gemaakt door onze fotograaf.  De beantwoording volgde vrijdagmiddag 27 maart 2020 na verschillende verzoeken daartoe. Ruim 14 dagen later. “De antwoorden op jouw vragen bekijken Bram en ik vanmiddag nog 1 x. Zoals ik gisteren aangaf, wil ik de publiciteit een beetje te spreiden en vind ik het, in deze vreemde tijd van afscheid nemen, mooi voor Bram en jullie als media dat het ook echt gelezen wordt. Weet dat we ermee bezig zijn!”, aldus communicatie van de gemeente Sliedrecht. 

De woordvoerder en niet de burgemeester reageerde en kennelijk wilde de gemeente het publicatiemoment bepalen. Communicatie zag dit het liefst – ondanks de afspraken – pas maandag 30 maart 2020 online komen. “Bij dezen krijg je ze eerder dan door mij beloofd. Het staat je vrij om de bijlage al of niet te plaatsen. Ik ga er wel vanuit dat, als je dingen anders wilt formuleren, je dat eerst met mij overlegt. Doe dat dan via onderstaand 06-nummer”, schreef hij. De antwoorden kwamen dus niet van de burgemeester. Sterker, met de voorlichter moest een eventuele aanpassing worden overlegd. Dit laatste hebben we geweigerd. 

Wij vinden het jammer dat de spontaniteit van het interview is afgehaald en elk antwoord door de woordvoerder is bijgeschaafd tot het de deur uit kon. Communicatie heeft nu zijn zin. De publicatie is vandaag, maar de verhouding is verstoord. Het voelt als een kater.

Peter Donk
redactie Sliedrecht24