SLIEDRECHT – Oud-raadslid Gerrit Venis belandde donderdag 21 januari 2021 in het ziekenhuis met corona. Wekelijks op zondag bericht Venis via online krant Sliedrecht24 wat hem overkwam, over de ziekenhuisopname en de gevolgen van het coronavirus. Dat doet hij in de serie persoonlijke verhalen: ‘En toen had ik corona…’. Dit is de tweede bijdrage.
Gerrit Venis kreeg corona en bericht daar wekelijks over op zondag. (Foto Hans van der Aa / Sliedrecht24)
En zo belandde ik dus op de Spoedeisende Hulp (SEH) van het Albert Schweitzer ziekenhuis in Dordrecht.
Mijn vrouw Ineke – achter de ziekenauto aangereden met een tas spulletjes – kreeg geen toegang. Ze was intussen ook zelf positief getest. Nu hadden we er eerlijk gezegd ook niet op gerekend dat ik zou moeten blijven. Een vriendin van ons, die ook best ziek was, was na onderzoek op de SEH met zuurstof weer direct naar huis gebracht. Dat verwachtten we in mijn geval ook. Want ja, hoe beroerd was ik nu eigenlijk?
Maar het liep anders.
Eenmaal op de SEH werd constant de bloeddruk gemeten, kreeg ik zuurstof toegediend en werd een scan van mijn longen gemaakt. Daar was ook bezoek van de SEH-arts, die een praatje kwam maken. Dat was een bijzonder gesprek, dat ik me gek genoeg, nog bijna in detail herinner.
Of ik me realiseerde dat ik al wat ouder was (70 dus en dat wist ik nog) en wat ik ervan zou vinden als – wanneer de keus voor een plaats op de Intensive Care (IC) zou moeten worden gemaakt tussen mij en een jonger iemand – de keus voor die jongere zou zijn? Verder meldde ze dat als ik naar de IC zou gaan ik vooraf afscheid moest nemen. En na de slotvraag – of ik eventueel gereanimeerd zou willen worden – begreep ik dat weer direct naar huis gaan er niet in zou zitten. Ook besefte ik op dat moment er beroerder aan toe te zijn dan ik me voelde en dacht.
Zo kwam ik op verpleegafdeling C2 terecht.
In een vierpersoonskamer op de COVID-unit, waarin op dat moment maar één andere (nog oudere) patiënt verbleef. Een kamer die je alleen binnen mocht met mondmasker en waar de verzorgenden na elk bezoek de jas direct in de wasmand deponeerden.
Maar gelukkig… ver verwijderd vanwaar de intensieve zorg plaatsvond.
Een COVID-19-besmetting kan op allerlei manier uitwerken. De vriendin – ook best beroerd – kon met zuurstof weer naar huis. Ineke had last van hoofdpijn, een snotneus en een prak rode kool, die naar boontjes smaakte, verder niets. Ons neefje belandde op de IC van het Erasmus MC en daar kwam zelfs de traumahelikopter aan te pas.
COVID-19 is dus echt wel meer dan een ‘griepje’…
Gerrit Venis
Zondag 7 maart 2021 schrijft Gerrit Venis op verzoek van online krant Sliedrecht24 weer over wat hij meemaakte en beleeft in de serie persoonlijke verhalen: ‘En toen had ik corona…’
Redactie Sliedrecht24