SLIEDRECHT – Dominee Alexander Veerman van de Gereformeerde Kerk aan de Middeldiepstraat stelt zich maandag 8 juni 2020 in zijn blog de vraag ‘Kunnen we nog wel terug naar de kerk van voor de coronacrisis?’ “Hoe gaan we verder met de kerk nu er voorzichtig meer mogelijk is? De beperkingen om verspreiding van het virus te voorkomen, raakten en raken aan de kern van het gemeente- en geloofsleven”, stelt Veerman.
De geloofsgemeenschap draait volgens ds. Alexander Veerman voor een belangrijk deel om de zondagse eredienst (het samen zingen, bidden en ontmoeten) en om de onderlinge ontmoetingen of contacten (koffiedrinken na kerktijd, koor, geloofskringen, pastoraat, enz.). (Foto via Gereformeerde Kerk)
“Samen vieren en ontmoeten vormen toch het fundament van het gemeente-zijn. Nu dit niet meer vanzelfsprekend is, raakt dit niet alleen de organisatie van de plaatselijke gemeente, maar ook de symboliek van ‘het Lichaam van Christus’. Het Lichaam van Christus heeft alles te maken met nabijheid en het aanraken van de uitgestotenen van de samenleving”, stelt de predikant.
Lastige tijd
Voor veel gemeenteleden is het volgens Veerman een lastige tijd. “De onderlinge ontmoeting(en), de samenkomsten en de gezelligheid worden enorm gemist. De digitale vieringen worden weliswaar gewaardeerd, maar ze halen het niet bij de ‘echte’ vieringen. Sommigen zien de digitale vieringen als surrogaat. Met reikhalzend verlangen wordt dan ook uitgekeken naar het moment dat het weer was als voor de coronacrisis”, schrijft Veerman.
Sterk verdunde oplossing
De impact van ‘het nieuwe normaal’ op de cohesie in de samenleving is volgens Veerman fors. “Het sociale leven wordt”, zo schrijft Veerman, “in protocollen samengevat.” Voor de kerk komt er ook weer meer ruimte. Sinds 1 juni 2020 zijn bijeenkomsten tot 30 mensen mogelijk en vanaf 1 juli 2020 tot 100 personen. “Waarbij steeds de voorwaarden van 1,5 meter, geen gezondheidsklachten, een goede hygiëne enz. blijven gelden. De landelijke kerk (PKN) heeft een protocol opgesteld om binnen deze mogelijkheden toch tot gemeenschapsbeoefening te kunnen komen. Het protocol biedt echter door de gegeven mogelijkheden een sterk verdunde oplossing”, concludeert Veerman.
Zingen niet verstandig
De extra ruimte tussen de zitplaatsen gaat ten koste van de warmte en gezelligheid. Veerman in zijn blog: “Wij hebben in onze kerkzaal losse stoelen. Doordat de stoelen op 1,5 meter afstand staan, oogt de kerkzaal als een examenlokaal. We zijn er nu op gericht om niet in elkaars ruimte te komen. Er zijn afgesproken looproutes. En zo ontstaat er een stille dans waarin we niet gericht kunnen zijn op verbondenheid, maar op het mijden van de ander. Het tweede dat opvalt, is dat het gezamenlijk zingen zeer waarschijnlijk niet mogelijk zal zijn, terwijl dat zingen juist zo verbindend is en voor velen zo nodig is als uitlaatklep van emoties.” De geloofsgemeenschap draait volgens ds. Alexander Veerman voor een belangrijk deel om de zondagse eredienst (het samen zingen, bidden en ontmoeten) en om de onderlinge ontmoetingen of contacten (koffiedrinken na kerktijd, koor, geloofskringen, pastoraat, enz.).
Vragen
Een plaats in de kerk moet worden gereserveerd. “Mogen mensen elke zondag komen of moeten we een beperking opleggen? Hebben bepaalde personen voorrang? Wat doen we met mensen die niet snel bellen of digitaal niet vaardig zijn? Hoe halen we ‘gunners’ (gemeenteleden die op zich graag zouden willen, maar het anderen meer gunnen) over de streep? Wat betekent het dat we bij voorbaat selecteren: immers mensen met een kwetsbare gezondheid en ouderen zijn nu nog niet welkom?”, vraagt Veerman zich af.
Lees hier het hele blog.
Bij deze zaken moet ik denken aan wat in de Bijbel geschreven is over de eerste christenen, de eerste gemeente of de eerste kerk zo je wilt. Dat zijn 4 dingen en dan staat daarbij het werkwoord volharden. Het gaat dus niet vanzelf:
“En zij volhardden in de leer van de apostelen en in de gemeenschap, in het breken van het brood en in de gebeden.”
De Willibrordvertaling geeft het zo weer: “Ze wijdden zich trouw aan het onderwijs dat de apostelen gaven, en aan de onderlinge gemeenschap, het breken van het brood en het gebed.”