Mag je van een raadslid, nog groter de gemeenteraad, nog breder de gemeente Sliedrecht in dit geval altijd transparantie verwachten? Ik vind dat waar dit kan en er ook wettelijk geen beperking geldt, dat zo transparant mogelijk moet worden gehandeld. Zeker als het gaat om zaken die velen aan (kunnen) gaan.
Het raadhuis aan het Dr. Langeveldplein. (© Archieffoto RPAS Peter Donk / Dronetv.nl)
Ik vind het ook een hele essentiële vraag, omdat ‘wij’ de gemeente zijn. We kiezen om de vier jaar een gemeentebestuur met volksvertegenwoordigers. De gemeente wordt namens ons door hen bestuurd. De gemeente faciliteert de inwoners waar dat kan.
We leven in 2020 en niet in de vorige eeuw. Transparantie door bestuurders wordt enorm gewaardeerd. Wegstoppen, achterkamertjes e.d. niet. Kans dat je wordt ingehaald door sociale media is groot.
Sliedrechtse raadsleden, ik communiceerde de afgelopen dagen met een aantal, zijn het niet met mij eens. Het onderwerp waar we het over hadden was Yulius en daarover gestelde of nog te stellen vragen. Een aantal politieke partijen is daar mee bezig. Wekelijks worden vragen gesteld en antwoorden gegeven over tal van onderwerpen.
“Met transparantie is niets mis. Ik vind het prima geregeld zo”, vertelde mij een raadslid, die dus vond dat het huidige handelen best past. Ik vind van niet. Er is met de transparantie wel degelijk wat mis. Ik leg het uit.
Wij als Sliedrechters hebben onze volksvertegenwoordigers gekozen. We volgen soms hen belangstellend als er besluiten worden genomen of als ze vragen stellen.
Bij dat laatste gaat er namelijk iets buiten ons het gezichtsveld om.
Wij zien het niet als een raadslid vragen stelt om zichzelf bijvoorbeeld beter te informeren. Tot daartoe nog begrijpelijk. Maar als er dan vragen worden gesteld aan het College van B & W, art. 39 vragen, dan horen wij als inwoner – vind ik – die vragen wel mee te krijgen in het openbare raadsinformatiesysteem IBABS (ibabs.eu, inlog: sliedrecht, burger, burger), maar dat gebeurt in principe niet. “Standaard worden ze niet openbaar gezet”, vertelde mij een raadslid. Hoe kan dat?
Dat vraag ik mij zeer af. Wat missen we daardoor aan informatie? Als een politieke partij besluit om er naar aanleiding van de beantwoording een persbericht van te maken, dan kan dat volledig zijn, maar ook niet volledig. De politieke partij kan het belangrijkste naar hun oordeel eruit hebben gehaald. Dan komt er uiteindelijk wat naar buiten, maar stel dat de beantwoording toch niet volgens de politieke partij hetgeen heeft opgeleverd waar ze wel op hadden gehoopt? Dan komt er geen persbericht en hoor je niets. Voor niemand, voor geen inwoner of journalist is er iets terug te vinden.
Dat is gebeurd bij de beantwoording van vragen door de fractie van SGP-ChristenUnie. Niets is openbaar gezet van de antwoorden. Er volgde alleen een persbericht. Misschien heeft de fractie van de partij even gebeld met de verantwoordelijke wethouder Piet Vat (SGP-ChristenUnie) met Sociaal, Zorg en Welzijn in portefeuille en zijn vragen en antwoorden op elkaar afgestemd. Ik mag hopen dat dit niet zo is gebeurd, maar we kunnen niets bewijzen, ook de SGP-ChristenUnie nu niet. Vragen en antwoorden zijn niet openbaar geplaatst in IBABS. Er verscheen alleen een persbericht. Sliedrecht24 maakte er een artikel van. Maar wat is er onderling gecommuniceerd?
Door transparant te zijn, zien we, – kijken we mee – hoe het gaat. Er worden vragen gesteld. Een collegelid antwoordt, er volgt een persbericht van de politieke partij. Dat is geloofwaardig en open. Nu roept het bij mij vragen op. Ik hoop dat ik als journalist mij niet als enige druk maak om deze vorm van niet open communiceren.
Zoals dat nu gaat, horen we hier in Sliedrecht dit niet te accepteren. Geen de politieke partijen lijken zich er overigens druk om te maken. Als je er wat over opmerkt, dan moet je daar niet over beginnen. Naar de stembus gaan is één. Daarna moeten we onze mond houden en zeker niet met dit soort zaken bemoeien, is twee.
Dit gaat richting achterkamertjes, de politiek van de vorige eeuw en van de mastodonten. Ik ben voor eerlijkheid en transparantie. En alleen als dat om moverende redenen echt niet kan, dan onderbouw je waarom dit niet mogelijk is.
Peter Donk
Let op! Een column bevat altijd een mening en mag prikkelen. Dit artikel staat dan ook op de pagina Opinie. Elke lezer mag een column aandragen (let op: de column is echt een column en geen ingezonden brief).
Ik wil Mevrouw Ria de Mul hartelijk danken voor de informatie over de IBABS en hebt daar eens een beetje in zitten neuzen.
Er staat wel heel vaak: ‘voor kennisgeving aannemen’ in maar al doorklikkend zie je inderdaad de betreffende documenten. En je ziet wel heel vaak als antwoord dat er ofwel niets mee gedaan is, of het wordt wellicht uitbesteed, of er wordt verwezen naar andere partijen zoals de provincie etc.
Ik heb echt bewondering voor raadsleden die dit allemaal tot zich moeten nemen en omdat Ria uitstekend schriftelijk college geeft wil ik haar vragen hoe de gemeenteraadsleden, zonder verder politiek gedoe, zich georganiseerd hebben om dit allemaal te kunnen volgen. Ik weet dat er fractiespecialisten zijn maar hoeveel inbreng hebben die? Dit is welgemeende interesse overigens.
Even wat voorstellen:
– Het lijkt mij goed dat de artikel 40 vragen ook gewoon openbaar worden tenzij de privacy in het geding is. Dan zien we de acties van de raadsleden ook veel beter.
– in IBAB zou ook altijd een datum van daadwerkelijke afhandeling moeten zijn opgenomen waarbij de vrager aangeeft dat ook te vinden. Die kunnen dan in een overzicht: afgehandeld.
– Op alle opmerkingen van de gemeente ’ter kennisneming aangenomen’ is het wellicht interessant om dat elk kwartaal te agenderen zodat de vrager een idee krijgt wat ermee is gebeurd.
– Verantwoordelijkheid doorschuiven en daarmee afgedaan moet niet kunnen. Voorbeeld: Q-buzz. Als de Provincie ergens niet aan heeft gedacht is dat wellicht omdat de gemeente vooraf niet voldoende eisen heeft gesteld. Hoe dan ook gaat het om onze gemeente dus actie richting Q-buzz en de provincie moet gezien worden door de inwoners.
Zo zou ik nog even door kunnen gaan maar het gaat erom om eens te kijken hoe Sliedrecht uit die vreemde informatie dip komt waarbij alles wazig blijft.
Een burger werkt nou niet echt met artikel 39 of artikel 40 vragen. Je neemt iets waar als burger en je maak er een melding van als dat nodig is. De gemeente en de burgers kunnen steeds weer in 2 verschillende belevingsvelden terecht komen. Én dat is niet nodig! Er is geen openheid en dat schaadt de democratie. De insinuaties van de columnist zijn ook bevindingen van meerdere. Het is voor de burger een uitstekende column.
De gemeenteraad heeft verschillende manieren om aan informatie te komen. Hierover zijn in de raad afspraken gemaakt welke zijn vastgelegd in het Reglement van Orde. In bovenstaande column worden door columnist Peter Donk (niet te verwarren met de redactie van Sliedrecht24) twee soorten vragen door elkaar gehaald. Artikel 39-vragen zijn zogenaamde schriftelijke vragen. Zij zijn bijna altijd politiek van aard en vragen naar het waarom van iets. Artikel 39-vragen (en antwoorden) worden in IBABS geplaatst bij de ingekomen stukken en zijn dus voor iedere belangstellende inwoner leesbaar. Artikel 40-vragen zijn zogenaamde technische vragen. Het gaat hier om informatie over bijvoorbeeld aantallen, tijden, gemaakte afspraken etc. Deze vragen zijn intern voor raadsleden. Zij kunnen er zelfs voor kiezen om de vragen en antwoorden op deze vragen voor zichzelf te houden of alleen te delen met hun eigen fractie. De vragen waarover het in deze column gaat zijn artikel 40-vragen.
Ik heb er voor gekozen om een deel van deze column van een feitelijk commentaar te voorzien. De insinuaties van de columnist laat ik geheel voor zijn rekening. Als raadslid probeer ik mijn werk te doen met inachtneming van de afspraken die we hierover als gemeenteraad hebben gemaakt.
Uitstekende column.
Maar ook nu(Lavooi) proberen we het weer begrijpelijk te maken en alles opgeklopt te noemen. Als we feiten zoeken dan hebben we die toch niet? Er zijn eenvoudigweg geen klachten bijgehouden door gemeente noch Yulius, aldus Yulius en Gemeente.
Om te beginnen is dat tenminste vreemd te noemen. Elk zichzelf respecterend bedrijf heeft een klachtensysteem. Eerlijk gezegd kan ik het niet geloven. Ik wil graag ook die uitnodiging zien aan de omwonenden en een verslag van deze bijeenkomst. Was er echt invloed?
Ik mis toch echt een open debat. We hebben hier de afgelopen jaren vele voorbeelden gezien van halve waarheden. Dat is inderdaad uit de tijd. Of het nu gaat om ruzies binnen de coalitie, een gebouw aan de kerk verkopen, Yulius, Museum, Winklerplein, watertoren, straten zonder verlichting…allemaal wazige antwoorden. Zeg toch gewoon hoe het zit.
Toch neem ik dat niet het bestuur kwalijk maar de gemeenteraad. Als je als raadslid zo omzichtig te werk moet gaan dan is er geen sprake meer van democratie. Dan verworden de raadsleden tot stemvee en brandjes blussen. Niemand wordt boos van een foutje, ook al kost het wat geld, maar van gebrek aan informatie. En dan verlies je inderdaad misschien van social media.
Je kunt het vergelijken met vragen naar de eigenschappen van de nieuwe burgemeester: som ze op maar dan gaat alles de blackbox in. Niet controleerbaar. Vraag het dan niet.
Van de behoudende christelijke partijen begrijp ik de gezagsgetrouwe raadsleden wel (keur het af maar zo werkt het daar) maar niet van partijen als PvdA en Pro Sliedrecht. De enige die duidelijkheid geeft is Geduld 2.0 maar die partij is dan ook niet voor niets voor zichzelf begonnen.
Ik ben echt blij dat Sliedrecht 24 steeds dieper graaft. Als Gemeente zou je als doelstelling moeten hebben om ze voor te zijn. Pas als Sliedrecht 24 geen vragen meer heeft dan gaat de communicatie goed.
Zorg in elk geval dat de feiten helder zijn !
Het internet heeft voor een revolutie gezorgd in de communicatie.
Als er nu iets bijzonders gebeurt in Sliedrecht staat het binnen een minuut op twitter of op een appbericht.
En een bericht naar Sliedrecht 24 wordt meestal binnen een half uur gepubliceerd ( geweldig trouwens dat dat kan ! ) .
Dat is een groot goed voor de democratie. Ik hoef niet uit te leggen in hoeveel andere landen dat niet kan en niet mag.
Maar een gemeente kan onmogelijk op al deze impulsen reageren . En sommige vragen van sliedrecht 24 gaan wel erg ver. Om die alle te beantwoorden zouden ze een batterij voorlichters moeten aanstellen.
Het zal dus altijd behelpen blijven.
Maar wat daarbij ontzettend belangrijk is : probeer in elk geval de feiten helder te omschrijven.
Van twitteraars en appgebruikers mag je dat niet altijd verwachten.
Maar van de gemeente, organisaties en de pers wel.
En juist die feiten heb ik in de berichtgeving over Yulius gemist .
– Hoeveel klachten over overlast zijn er geweest ?
– Wat waren die klachten ?
– Over hoeveel personen ging dat ?
– Waren dat cliënten van Yulius ?
– Bij wie zijn deze ingediend ?
– Hoe zijn deze behandeld ?
– Is het incidenteel geweest of zit er een patroon in?
Mijn indruk dat een enkel incident – hoewel misschien al ernstig genoeg – fors en dus onnodig is opgeklopt. Maar of ik gelijk heb weet ik niet.
De SGP-ChristenUnie heeft ik elk geval een poging ondernomen om helderheid te verkrijgen
Maar ook dat is niet helemaal gelukt .
Transparantie is om te beginnen : duidelijkheid over feiten.
De politiek in Sliedrecht is net als CORVID-19 een sluipend geval.
Helemaal mee eens! Mooi artikel! Het zijn óók betaalde banen. De poltiek hoort er voor de burger te zijn en niet andersom.
Dus stemmen heeft dan alleen zin om baantjes te creëren? Zoals het nu gaat is dit geen democratie. Deze week was er veel te doen over Yulius. Een kapsalon houd zich keurig aan de te nemen stappen. Dit is al zo’n moeilijk jaar om alles draaiend te houden vanwege de Corona. En wat staat er in het AD?! Dan komt er een artikel over de zittende gemeente met een waterpistool voorbij……hebben ze niet door dat er genoeg te repareren is in Sliedrecht?? Het vertrouwen van de burger moeten ze toch écht zelf verdienen! Wat moeten we dan met een stembiljet? Het is toch steeds al besloten en gesloten.