Column: Tientallen jaren te laat

Noteer even, vrijdag de 13e januari 2023.

Nederland, Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen zetten bij ECHA (European Chemicals Agency)(Europees chemicaliënagentschap) samen de eerste, formele stap voor een Europees verbod op PFAS (Per- en polyfluoralkylstoffen).

Met de vinger wordt door de gemeenten gewezen naar de chemiebedrijven DuPont en Chemours. De bestuurders hebben jaren vergunningen verstrekt en nu stellen ze de vervuilers aansprakelijk. (Archieffoto Hans van der Aa / Sliedrecht24)

Dat is naar mijn mening tientallen jaren te laat! We zitten voor honderden jaren met de gebakken peren. Nouja, waren het maar peren! 

De landen dienden een zogeheten ‘restrictievoorstel’ in. Doel van het restrictievoorstel is een verbod op zowel het gebruik als de productie van deze stoffen, om daarmee de risico’s van PFAS voor mens en milieu te beperken. Dit zal het grootste stoffenverbod ooit zijn in Europa. Het is ook een complex verbod omdat er meer dan 10.000 soorten PFAS bestaan, toegepast in een veelvoud aan producten. Dinsdag 7 februari 2023 publiceert ECHA het voorstel voor het PFAS-verbod.

Er zijn drie fases in het proces om te komen tot een PFAS (Per- en polyfluoralkylstoffen )-verbod.

De eerste fase is vandaag afgerond: indienen van een restrictievoorstel. Tijdens deze fase is wetenschappelijke literatuur geraadpleegd en is op verschillende momenten informatie ingewonnen bij betrokken bedrijven, overheden en organisaties.

Na publicatie van het restrictievoorstel begint de volgende fase, namelijk de openbare raadpleging door ECHA. Iedereen kan dan inspraak hebben in het dossier en informatie aanleveren. Deze informatie wordt vervolgens verwerkt.

Daarna stellen de wetenschappelijke comités van ECHA hun advies op (het RAC en het SEAC). In de laatste fase maakt de Europese Commissie een definitief voorstel, waar de lidstaten over stemmen. Daarna treedt het verbod formeel in werking, waarschijnlijk is dat in 2025. Waarschijnlijk…

Veel PFAS breken niet of nauwelijks af in het milieu. In Sliedrecht en omgeving is de stof gevonden op het land, in het water. We wonen in een vervuild gebied. Dat hebben grond- en wateronderzoek uitgewezen. Voortdurend eten uit de moestuin is afgeraden. Zo maar slootwater gebruiken? Ook daar moet je over nadenken tegenwoordig.

Komende woensdagavond 18 januari 2022 vindt er voor moestuineigenaren en andere inwoners van Sliedrecht, Dordrecht, Papendrecht en Molenlanden een inloopavond plaats in partycentrum De Lockhorst, één om 18.30 uur en de andere om 19.30 uur. Wie komt er op af? Alleen mensen die zich zorgen maken?

Van PFAS is ook bekend dat ze schadelijke effecten kunnen hebben op de gezondheid van mensen. De stoffen kunnen ook schadelijk zijn voor de natuur. De precieze effecten verschillen per specifieke PFAS. De ene PFAS verspreidt zich bijvoorbeeld sneller of is schadelijker dan de andere PFAS.

Ook zijn er heel veel PFAS volgens het RIVM waar nog weinig over bekend is. Van deze PFAS is dus niet duidelijk of ze ongewenste eigenschappen hebben. Wat staat ons nog te wachten? 

De gemeente Sliedrecht zet zich met de andere genoemde gemeenten en de Provincie Zuid-Holland al jaren in voor het stoppen van de uitstoot van GenX door de fabriek van Chemours. Lees deze zin nog een keer. Dat is WC-eend keurt WC-eend wat de provincie betreft. Deze mensen in Den Haag hebben een dikke laag boter op het hoofd, want zij waren zowel de vergunningverlener als nu de roeptoeter dat moet worden gestopt!

“PFAS horen niet thuis in het milieu, niet in ons water, niet in ons voedsel en ook niet in onze producten. De gemeenten hebben de bedrijven dan ook aansprakelijk gesteld voor de schade als gevolg van hun uitstoot.” Ook tientallen jaren te laat! 

Onze omgeving en gezondheid gaan naar de kloten! Iets, stoffen, ontwikkelen, waarvan je niet weet wat de gevolgen zijn, is dom. We zijn opgezadeld met een hoop ellende!

Peter Donk

Let op! Een column bevat altijd een mening en mag prikkelen. Dit artikel staat dan ook op de pagina Opinie. Elke lezer mag een column aandragen (let op: de column is echt een column en geen ingezonden brief).

5 gedachten over “Column: Tientallen jaren te laat”

  1. “Onze omgeving en gezondheid gaan naar de kloten! Iets, stoffen, ontwikkelen, waarvan je niet weet wat de gevolgen zijn, is dom. We zijn opgezadeld met een hoop ellende!”

    Iets, stoffen, ontwikkelen, …… , is dom.

    4 komma’s in 1 zin.

    Verder is de column een herhaling van zetten die we wekelijks lezen op de site. De prik(keling) is van er allang van af.

  2. Ik heb vanaf mijn geboorte in 1962 circa 25 jaar in het met PFAS zwaarst verontreinigde gebied in Sliedrecht gewoond. In deze periode constateerde mijn huisarts zeer sterk verhoogde leverwaarden. Hij zag deze waarden vaak bij zware alcohollisten, maar het vreemde was dat ik geen alcohol dronk. Toen was dit niet verklaarbaar maar met de kennis van nu wel. Vandaar dat ik deze publicatie volledig onderschrijf.

  3. Naar mijn mening produceert DuPont (nu Chemours) al 60 jaar Teflon in Dordrecht. Bestond er toen een milieudienst ? Dus hoeveel is er al de tijd uitgestoten zonder dat iemand zich daar druk over maakte. We vinden waarschijnlijk resten terug die al lang geleden zijn uitgestoten. De landen dienden een zogeheten ‘restrictievoorstel’ in. Doel van het restrictievoorstel is een verbod op zowel het gebruik als de productie van deze stoffen, om daarmee de risico’s van PFAS voor mens en milieu te beperken. Zoals ik het lees mogen producten dan nog wel PFAS bevatten als ze maar niet in Europa zijn geproduceerd. Komen ze via een omweg binnen. Een andere mogelijkheid dat het wel mag voor toepassingen waarvan we niet buiten kunnen. Vallen we toch van de regen in de drup.

  4. Een Europees verbod op PFAS kan niet snel genoeg komen. Gebrek aan kennis bij de overheden die de vergunningen verleende staat aansprakelijkstellen van de producenten in de weg. Toch moeten ze geweten hebben wat de gevolgen van PFAS in het mileu zou hebben. Toen DuPont er in Dordt mee begon was de Milieudienst Drechtsteden gemakkelijk om de tuin teleiden. Later DCMR en de provincie ook. Een geweldige PR machiene heeft de ellende die hun geweldige producten bracht, totaal overstemd. Jarenlang hebben juristen wegen uit kunnen stippelen om de verantwoordelijkheid voor de gevolgen van PFAS door de bedrijven te ontlopen. Overheid en bevolking zijn er allemaal ingetuind. Hopelijk komt er snel een verplichting op de vermelding “bevat PFAS” of “gemaakt dankzij PFAS” Dan kunnen we die producten laten liggen.

Plaats een reactie

*=Verplicht veld