Sinds 2 jaar volg ik actief de raad, soms online, maar meestal door naar de raad te gaan. Gewoon boven op de tribune. Dinsdag 15 november 2016 heb ik mij niet alleen bijzonder geërgerd, maar meer nog was ik met stomheid geslagen.
De inspreker is aan het woord in de raad. Naast hem rechts de voorzitter van de raad. (Foto Sliedrecht24)
Wat doet zich voor: de raad buigt zich over het dossier de Kerkbuurt, zoals zij dat al heel veel jaren doet (zonder resultaat). Ook nu weer waren er insprekers, teveel in de ogen van de voorzitter. Zodat hij de spreektijd per persoon maar gemakshalve beperkte. Normaal mag iemand 5 minuten inspreken, nu maar drie. Want stel je voor dat we uitlopen.
We kregen eerst een betoog van (wel 5 minuten) over de volksdansvereniging die de subsidie van wel 1000 euro dreigde te verliezen, omdat ze volgens de regels van de gemeente teveel leden van buiten (andere plaatsen) hebben. Ik denk, wat kost dit circus niet, geef hun die 1000 euro, maar belast daar niet een raad mee. Uiteraard had de raad nog een paar goedbedoelde vragen.
Nu komt de Kerkbuurt, de stemming slaat om. De voorzitter betoogt dat de inspreker maar drie minuten heeft en daar hij drie keer spreektijd heeft gevraagd, hij zich tot die tijd moet beperken. De inspreker gaat van start. Direct interrumpeert de voorzitter hem en leest hem de les over hoe hij zich wel dan niet moet uitspreken. Hoezo bepaalt de voorzitter wat iemand wel en niet mag inspreken? Moet de tekst eerst door de censuur heen? Het gezicht van de voorzitter staat op onweer.
De inspreker brengt zijn betoog tot een einde, steeds geïnterrumpeerd door de voorzitter: nog drie minuten, nog twee minuten. Uiteindelijk loopt de tijd twee minuten langer door.
De inspreker heeft zijn tekst op papier, het boekwerk mag hij niet zelf uitdelen (stel je voor). Maar de bode doet dit namens hem. Nog twee insprekers volgen, ook zij hebben hun tekst op papier, maar hun tekst wordt op iBabs gezet. Terwijl de twee volgende insprekers aan het woord zijn, bladeren de diverse raadsleden door het boek, al dan niet aantekeningen makend. Geheel tot mijn verbazing had geen van de raadsleden een vraag aan de diverse insprekers.
Na de gebruikelijke vaste punten komt het agendapunt van de Kerkbuurt. Zoals te verwachten, hebben alle fracties spreektijd aangevraagd. Zonder uitzondering hebben zij hun tekst voorbereid en lezen deze dan ook voor. Van enige reflectie op de insprekers is dan ook geen sprake. Bij de interrupties maken sommige raadsleden echter wel gebruik van het boekwerk en stellen daaruit pinnige vragen aan de sprekers. Daar is de voorzitter niet van gediend. Hij sommeert de raadsleden dit niet te doen, omdat niet iedereen deze stukken heeft kunnen inzien. Hoezo inzien? Er is toch ingesproken! Blijkbaar maakt de voorzitter uit, wat raadsleden wel en niet mogen gebruiken in hun meningsvorming. Of zitten wij te kijken naar een volledig vooraf gedirigeerde voorstelling?
Het lijkt er wel op, maar dan wel een klucht. De VVD stelt zich nadrukkelijk tegen de ondernemers op. De PvdA komt op voor die ondernemers. PRO Sliedrecht is voor meer asfalt en dure appartementen. Het CDA blijft trouw. De combinatie SGP-ChristenUnie maakt het nog bonter. Zij hebben geheel geen boodschap aan al het gekrakeel, maar stellen dat zij vorig jaar al ja hebben gezegd. Dus stemmen wij uiteraard nu in. Want wij zijn een partij die bij haar standpunt blijft.
Vreemd, dan zou je verwachten dat zij bij hun standpunt van begin jaren 70 blijven. Toen moest de Kerkbuurt autovrij worden. En is unaniem besloten. Wederom hebben we niet gehoord, wat nu goed voor de Kerkbuurt is (je kunt je natuurlijk afvragen of raadsleden daar voldoende voor zijn geecupeerd). Er zijn en blijven – begrijp ik – 9 stappen mogelijk. Er wordt gekozen voor alleen stap 9 (kost het meeste), maar over nut en noodzaak komt geen klaarheid. Ik denk, als je stap 1 tot en met 8 niet doet, wat heeft 9 dan voor nut? Als oud-ondernemer van de Kerkbuurt weet ik als geen ander dat het probleem in het midden zit. De Christelijke Gereformeerde Kerk is de etterende zweer, daar staat de consument voor een gesloten hek. Neem dit gebouw weg en maak daar een gezellig tweede plein, met horeca.
Zonder lift en rolbaan benaderbaar, bedenk een reden voor de ondernemers aan de oostzijde om te verhuizen. Te beginnen met meer klandizie op het centrale deel van de Kerkbuurt, bedenk plannen voor de leeggekomen panden. Maak daar appartementen. Pas dan is er een natuurlijke weg naar openstelling voor verkeer van de Oostzijde van de Kerkbuurt.
Maar misschien is de les van dit moment wel: neem een nieuwe regisseur, want de huidige trekt geen volle zalen.
René de Munck
Oud-ondernemer Kerkbuurt
De redactie is niet verantwoordelijk voor de inhoud van een door derden geschreven column. Plaatsing houdt niet in dat de redactie achter de inhoud van het bericht staat. Een column wordt uitsluitend geplaatst als de bron bij ons bekend is. De naam van de afzender wordt onder het artikel geplaatst. NAW- en e-mailgegevens worden niet openbaar gemaakt. Een column plaatsen we onverkort.
Redactie Sliedrecht24