Nu eens geen column over de gemeente of een kwestie -:)
Bladerend door het foto-album, het oude huis, de omgeving goed voor veel verhalen van toen…
We hebben een dochter van tien! De afgelopen jaren werd mij door haar al regelmatig gevraagd om een ‘babyverhaaltje’. Naar aanleiding van gebeurtenissen van vroeger. Eigenlijk wilde ze dan weten wat ik als kind heb beleefd. Nou, je snapt het al. Ik heb wat meegemaakt. -:)
Ook vandaag, op de zondagmiddag stelde ze mij weer de vraag. Hoe het vroeger was in mijn geboortedorp Giessenburg, onze beleving van de wereld, vakanties en familie. Ik nam haar terug naar de tijd van de corrigerende tik (dat mocht toen nog), de tijd van de acceptgiro en het telefoonboek.
Een mobiele telefoon? Nee, joh, je kan toch een brief sturen, elkaar opzoeken en als ze je echt nodig hebben dan gaat je semadigit af.
Maar ook de tijd dat er nog sigaren en sigaretten op tafel werden gezet op de verjaardag (ik mocht ze halen in de winkel en kreeg ze – net als drank – zonder problemen mee) en vervolgens stond de woonkamer blauw van de rook. De tijd dat nog niemand daar een opmerking over maakte, net zoveel alcohol dronk als hij of zij zelf wilde en vervolgens achter het stuur kroop. Wat was dat toch? Bij een rokend iemand in de auto werd het raampje een beetje open gezet. Kinderen achterin begonnen tenslotte te hoesten…
En was je onderweg voor een dagje strand, dan volgde de minste factor om in te smeren. Voldoende, want dan kon je lekker bruin worden. Tot zekere leeftijd liep je naakt rond en speelde je in het zand. Nu wil je dit voorkomen om geen aanstoot te geven.
In die tijd – we hebben het over de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw – hadden we nog geen autogordels. Kinderen zaten dus niet vast als er werd geremd. Gevaarlijk? Mijn zus vloog eens tussen de stoelen door bijna met haar neus op het dashboard. Zo reden we ook naar Zwitserland, Italië of Frankrijk. Een wonder dat we er zonder kleerscheuren vanaf kwamen.
Mijn dochter genoot, keek soms wat bedenkelijk en brulde het soms uit van het lachen…
Dat papa soms alleen in de auto zat te wachten, terwijl een boodschap werd gedaan. Dan je maar een beetje naar de mensen buiten keek, want een mobiele telefoon om een spelletje op te doen, had je niet.
Als je als kind ging spelen, dan wisten je ouders niet altijd waar je uithing. Zorgen, nee, die hadden ze daarover niet. Je zou heus niet in zeven sloten tegelijk lopen. Ik kreeg vaak te horen ‘direct naar huis komen als de straatverlichting gaat branden’. Speelden veel buiten, ook bij slecht weer. Mijn moeder riep dan ‘Je bent tenslotte niet van suiker!’ En als de laarsjes soms alleen nog zichtbaar waren en de rest van je lijf meer boven het water hing. Opgroeien langs het riviertje de Giessen, in mijn geval. Ach, ik had mijn zwemdiploma, toch?
Er is veel veranderd. Veel ten goede overigens, maar de zorgen zijn niet veranderd. Vandaag verlangde ik weer even terug naar die tijd, terwijl we door oude fotoalbums bladerden. Er kwamen nog meer verhalen los. Ik heb haar nog veel te vertellen…
Peter Donk
redactie Sliedrecht24
Let op! Een column bevat altijd een mening. Dit artikel staat dan ook op de pagina Opinie. Elke lezer mag een column aandragen (let op de column is echt een column en geen ingezonden brief)
Het wordt tijd voor een “leugenbankje”, langs de haven.
En dan dus niet digitaal, daar zijn er al genoeg van.
Gelukkig hebben we ook de foto’s nog.
Wat mij, ook 70+ ondertussen, opvalt is echter, hoeveel je persoonlijk
en met elkaar van vroeger kunt leren voor nu en de toekomst.
Prediker, en dat was geen dominee, schreef al, dat er niets nieuws is onder de zon.
Mooi en herkenbaar verhaal. Zo echt en heerlijk leesbaar.. Denk ook vaak en soms ook met heimwee terug aan toen. Zeker niet alles was goed of beter toen maar ’t was wel heel wat leuker om op te groeien Baldadigheid van toen is uitgegroeid tot (bijna) crimineel gedrag nu. Nu schelden ze oom agent gewoon verrot, maar toen kwamen ze naar je huis als je weer eens wat had uitgevreten of als je weer eens te hard had gereden op je opgevoerde RAP, Kreidler of Zündapp … en niet stopte op hun stopteken. Als Bertus Bijl je weer eens achterna had gezeten op zijn BMW motor proberen te ontsnappen via de nauwste gangetjes. Maar ze wisten je toch wel te pakken te krijgen.. Zomaar uit mijn eigen wereldje van toen.. Wat kun je met genoegen terugdenken aan die goeie ouwe tijd….