Column: Cultuurnotitie en subsidiebeleid

De gemeenteraad buigt zich de komende weken over de ‘Samen Sliedrecht cultuurnotitie 2019 – 2022’. De naam ‘samen’ zette mij aan het denken. Het college schrijft ‘samen’ niet voor niets. Het duidt op ‘gezamenlijk’, ‘samen doen’ en ‘samen uitvoeren’ van cultuur in het dorp. Denk ik dan. Ik wil het hebben over het subsidiebeleid aan de Sliedrechtse organisaties. 

Als je de 21 pagina’s van de nota doorleest, dan trek je aan het eind een conclusie. Waarom kennen we in Sliedrecht niet één organisatie: Stichting Sliedrecht Cultuur en Evenementen. Ik noem maar een dwarsstraat. Dat bestuur moet de gesprekspartner voor de gemeente zijn, dient ieder jaar een jaarverslag in en doet een aanvraag voor subsidie. Wie de nota leest, ziet dat het jaarlijks rond ruim € 162.000,– gaat. De gemeente onderhandelt met dit ene bestuur, dit bestuur is aanspreekpunt, er ligt één aanvraag. Dit bestuur legt verantwoording af aan de gemeente Sliedrecht over de uitgaven. Het scheelt de gemeente veel communicatie en veel papieren rompslomp. Klaar!

Bovendien kan je een cultuurnota voor wat betreft de subsidies omdraaien. Niet de gemeente Sliedrecht, maar bovengenoemde Stichting Sliedrecht Cultuur en Evenementen komt met een begroting naar de gemeente toe om de verantwoording af te leggen. Daar heeft de gemeente dus geen werk aan. Moet alleen ter goedkeuring en voor overleg worden toegezonden. Scheelt de gemeente Sliedrecht kosten. De stichting moet dan wel worden opgedragen om een evenwichtig subsidiebeleid te hanteren. De verschillen zijn nu wel erg groot. Toch wel benieuwd welke meetlat hiervoor wordt gebruikt. Ga met de begroting verder transparant om en dus laat dus de gemeenteraad en media gewoon meelezen. Dat is wel zo 2020!

Nee,  hoe doen we het nu? Elk vereniging, stichting of organisatie doet nu een aanvraag. De één krijgt meer dan een ander. Onvrede! Of je krijgt helemaal niets. Een ieder moet door een ambtenaar worden beantwoord, dat kost tijd, geld (geld dat misschien beter ter aanvulling van de beschikbare subsidie kan worden gesteld), veel gesprekspartners, aanvragers,…het moet een heksenketel zijn op de plaats waar de aanvragen binnenkomen, moeten worden behandeld en afwijzingen wel of niet onderbouwen. En dan komt het college met deze cultuurnota. Ik vind het oude politiek voor een college dat stelt dat het juist wil faciliteren, er voor de inwoners wil zijn, blablabla…

Laat de stichting de cultuurnota voor wat betreft het hele subsidievraagstuk bij de gemeente inleveren. Dan is het beter geregeld, maar dat vraagt vertrouwen van dit college en de leden van de raad. 

Voordeel van één stichting is dat het college het ook nog eens als klankbordgroep kan gebruiken (ook als het over misschien een kunstwerk gaat waarvoor plannen voor aankoop zijn). Met andere woorden de stichting kan een nog bredere invulling krijgen. 

Ik zou zeggen wees creatief en probeer het eens anders. De cultuurnota kan dan uitsluitend gaan over cultuurbeleid en ook deze verdient een metamorfose wat mij betreft.

En wethouder Visser-Schlieker (PRO Sliedrecht) van Cultuur, beste Hanny, dit voorkomt een vraag zoals nu op het bordje ligt van SGP-ChristenUnie. Het College van B & W heeft bij de vaststelling van het subsidiebeleid de opdracht gekregen om met subsidieontvangers in gesprek te gaan over de wijzigingen in het subsidiebeleid. De fractie van SGP-ChristenUnie wil dinsdagavond weten of er al met partijen is gesproken en zo ja, met wie?

Kijk, dat bedoel ik. Ook dit is dan de laatste keer geweest! 

Peter Donk
redactie Sliedrecht24

Let op! Een column bevat altijd een mening en mag prikkelen. Dit artikel staat dan ook op de pagina Opinie. Elke lezer mag een column aandragen (let op:  de column is echt een column en geen ingezonden brief). 

Plaats een reactie

*=Verplicht veld