Verhalen van inwoners: ‘Sliedrecht, dit wil ik kwijt over 2020’

(© Foto RPAS Peter Donk / Dronetv.nl)

SLIEDRECHT – Inwoners van Sliedrecht vertellen op de laatste dag van het jaar hoe zij het jaar 2020 hebben beleefd. Soms persoonlijk, dan weer werkgerelateerd. Wat bijzonder was of waar je in dit coronajaar een speciale herinnering aan hebt. Wat je meemaakte en nooit meer vergeet. Of zo maar iets kort. Wat je kwijt wil over 2020! Een aantal inwoners mailde de redactie.

*

Import en toch thuis…
Ik ben, tot in elke vezel van mijn wezen en hart, Brabander. Ergens in 2008 verhuist voor mijn werk in  de regio Drechtsteden en (op impuls) in Sliedrecht terecht gekomen.  Ben ik in die 12 jaar een Sliedrechter geworden? Nuhhh.. dat zou ik niet durven beweren.

“Mijn familie en vrienden wonen niet hier en mijn sociale leven speelt zich grotendeels in West-Brabant of Rotterdam af. Ik werk een dorp verderop en ik groet mijn buren, maar kom niet bij ze op de koffie. En dat is prima….”

Toch heb ik me nooit een vreemde eend in de bijt gevoeld in de jaren dat ik hier woon. De nabijheid van de Biesbosch, de heerlijke zondagse rust (alhoewel ik de horeca en retail die dag best meer gun) en de mensen (afstandelijk vriendelijk) maken dat ik me thuis voel. Het baggerdorp is een basis waarbinnen exotische namen de krenten in de pap bleken. Van Oishi Fusion via Carabelli en Kapsalon Royal tot Özgur…. op een goede boekhandel na is dat dorp best leefbaar.

Ook, of beter juist, in 2020. Mensen mijden waar je kan, doorgaan met ademen en blijven nadenken en een beetje kijken of de buren het volhouden blijkt een manier om door te gaan. Voor 2021 wens ik dat ik Sliedrecht weer meer en vaker uit kan. Naar musea, concerten en naar mijn Brabantse homeground. Maar… sterker dan eerst weet ik dat ik daarna gewoon weer “thuis” kan komen in Sliedrecht. Home is where the lockdown is.

Tim Vermeeren

*

Wat een jaar…

Beste Sliedrechters,

Het lijkt wel, alsof de laatste weken van dit jaar, alle gebeurtenissen nog eens door mijn hoofd spelen. Van enig ongeloof in januari, moeten we ons nou zo druk maken om een virus? Tot de lockdown die volgde en waar we nu opnieuw inzitten.

Terwijl wij ook mooie punten beleefd hebben dit jaar, zo zijn we in mei verhuisd naar dit prachtige dorp. En in augustus werd ons derde kindje geboren. Enigszins overspoeld door de overige gebeurtenissen van dit jaar.

Toch heeft dit jaar ook iets moois gebracht. Het valt mij op dat we op afstand, meer verbonden waren dan ooit.

“We keken meer naar elkaar om. Overal doken initiatieven op, om elkaar te kunnen ondersteunen. We boden elkaar de helpende hand en probeerden elkaar door deze moeilijke tijd heen te helpen. Samen tegen Corona.”

Ik leerde dat het leven, niet meer zo vanzelfsprekend is. Dat we heel veel willen plannen, gewoontedieren zijn. Maar dat we uiteindelijk ook vooral gewoon mens zijn. We leven in een tijd waarin we vooral bezig zijn met de toekomst, maar dat het soms geen kwaad kan even stil te blijven staan. Rond te kijken, te beseffen wat echt belangrijk is.

Dat we soms heel veel bezig kunnen zijn met social media, waarin we zoveel mogelijk volgers willen hebben en willen delen. Maar dat het juist om de volgers dichtbij je gaat. Volgers die je misschien niet eens kende, maar door de lockdown en de maatregelen hebt leren kennen.

Daar ben ik 2020 dankbaar voor. En ik hoop dat we dat meenemen naar de jaren die volgen.
2020 zit er bijna op en wat zijn we die maatregelen beu. Er is licht aan de horizon en het eind is hopelijk in zicht. Hou vol! Komt goed!

Ik wens u allen, de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar, gezondheid, geluk en saamhorigheid toe.

Anja Dubbeldam – van Beest

*

Stuur ook jouw verhaal: info@sliedrecht24.nl