INGEZONDEN: Jeyantha en het leven in Litouwen

Labas! Hallo vanuit Litouwen! De komende 5 maanden zal ik dit prachtige, onconventionele land mijn thuis noemen. Hoewel ik absoluut over m’n oren verliefd ben op m’n durp Sliedrecht, is Vilnius niet vervelend voor de afwisseling.

Ik ben voornamelijk in Litouwen voor school. Ik studeer in Nederland International Communication & Media in Utrecht. Vanwege de internationale aard van de opleiding, moet ik verplicht minimaal vijf maanden internationale ervaring op doen. Dit kan tijdens de stage, minor of beiden. Ik heb gekozen om alleen mijn minor in het buitenland te doen, omdat ik mijn stage al afgerond heb in Amsterdam.

Een minor is, heel kort door de bocht, het ‘’vrije’’ deel van de opleiding. Dit betekent niet dat ik zomaar van alles kan kiezen qua vakken, maar dat ik in ieder geval een keus heb. De meeste mensen thuis vragen me elke keer weer waarom ik voor Litouwen heb gekozen als ik ook voor allerlei andere landen had kunnen kiezen. Dat zal ik proberen uit te leggen!

Voor heel veel mensen is Litouwen niet echt een vakantieland. Ik zal eerlijk zijn, toen ik twee jaar geleden moest kiezen, had ik bij het land Litouwen geen flauw idee. Ik had nog nooit stil gestaan bij het idee om in Litouwen te studeren. En toch ik ging ervoor.

Voor mij was de keus heel makkelijk gemaakt, om de belangrijkste reden: Ik wilde een aantal vakken volgen waar deze universiteit bekend om is. ‘Philosophy’, ‘History and Philosophy of Science’ en ‘Sociology of Ethnic Relations’ vormen het leeuwendeel van mijn vakken hier. Natuurlijk had ik kunnen kiezen om in Spanje of Italië te studeren vanwege het lekkere weer, maar het moet in academisch opzicht wel waard zijn.

Toen het vliegtuig een maand geleden landde in Vilnius had ik echter wel weer bedenkingen. Het was 7 uur s ‘avonds, en -12 graden. Gelukkig hadden mijn ouders mij de voorgaande weken wel voorbereid op zulk koud weer. Winterjassen en thermokleding is onmisbaar in Litouwen. De eerste twee weken had ik meer moeite met het weer dan de lessen. Nu zijn we een maand verder, en ik vind het warm als de gemiddelde temperatuur in Vilnius boven de 0 is. Ik vind dat ik me goed heb aangepast al zeg ik het zo!

In Vilnius volg ik lessen aan twee faculteiten: de filosofie en communicatie faculteiten. Elke dag, op weg naar mijn lessen in de filosofie faculteit, loop ik langs het presidentiele paleis. Het is kleiner dan het paleis op de Dam in Amsterdam, en erg sober voor een paleis.

Het is een perfecte weerspiegeling van de politiek in Litouwen. Het is een sobere bedoeling, en maar weinig mensen willen er mee te maken hebben. Dit laatste is natuurlijk erg begrijpelijk. Litouwen is niet zo lang onafhankelijk. Sterker nog, ze hebben drie verschillende Bevrijdingsdagen.

Klinkt een beetje gek natuurlijk, maar dit land heeft daadwerkelijk drie keer moeten vechten om onafhankelijk te kunnen zijn. De eerste Onafhankelijkheidsdag vieren ze op 6 juli. In 1253 op 6 juli werd de eerste koning van Litouwen gekroond. De onafhankelijk was echter van korte duur: Koning Mindaugas was de eerste en enige koning van Litouwen.

Op 16 februari is de tweede en de belangrijkste onafhankelijkheidsdag. In 1918 verklaarde Litouwen zich op deze datum weer onafhankelijk. En dan hebben we de meest recente Onafhankelijkheidsdag: 11 maart. Op deze dag in 1990 verklaarde het democratisch gekozen Litouwse parlement het land onafhankelijk. Dit leidde uiteindelijk tot het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.

Een klein rekensommetje leert ons dat Litouwen maar 27 jaar onafhankelijk is sinds de laatste bezetting. Ik heb in mijn korte tijd hier, al één van deze feestdagen mee mogen maken. Op 16 februari was het overal feest. Kleine kinderen hadden handschoentjes en mutsjes in de kleuren van de vlag, jongeren overal vierden feest en ouderen keken vooral lachend toe. Genietend van de feestelijke sfeer in de binnenstad van Vilnius.

De inwoners van Litouwen zijn erg trots op hun land, maar ook erg bescheiden. Ze maken grapjes over het feit dat ze maar één officiële koning hebben gehad, en beseffen zich maar al te goed hoe waardevol is om onafhankelijk te zijn.

Een van mijn Litouwse vrienden in Vilnius vertelde me pas dat hij zich er van bewust is hoeveel geluk hij heeft dat Litouwen een EU lidstaat is. In 2004 zijn ze namelijk toegetreden, en de meeste gezinnen in Litouwen zijn erop vooruit gegaan sindsdien. Voor hem is het namelijk niet vanzelfsprekend dat de wereld aan je voeten ligt. Waar het voor ons West-Europeanen een simpele kwestie is van een ticket kopen of de auto pakken, is het voor die vriend van mij een beetje eng. Hij heeft net als ik de mogelijkheid om de grens over te reizen, omdat hij inwoner is van de EU, maar het is een mentale grens.

Ik vraag het me toch wel af hoe dat komt. Ik heb altijd geleerd dat iedereen een wereldburger is. We zijn samen op de wereld, en de wereld is ook van jou. Eigenlijk heb ik dus altijd geleerd dat ik mag gaan en staan waar ik maar wil.

Voor mijn Litouwse vriend is dat niet het geval. Behalve de andere Baltische staten, reist hij weinig. Hij wilt wel, maar durft niet. Zijn ouders hebben de Sovjetbezetting helaas erg heftig mee gemaakt. Van huis uit, tot hij ongeveer 10 was, heeft hij altijd geleerd over de kwade buitenwereld die vooral alles wat je hebt wilt afpakken. Inwoners van Litouwen zijn over het algemeen ook wel argwanend. Wat ze niet kennen, dat vertrouwen ze niet gelijk.

Al met al heb ik in de eerste maand al indrukwekkend veel ervaringen opgedaan. Waar het kopen van een buskaartje al een uitdaging was, leef ik nu al echt als een Litouwse student: Zeurend over het koude weer, maar met m’n jas open als het zes graden boven nul is.

Jeyantha Kathiravelu was burgerraadslid voor de Partij van de Arbeid. (PvdA). Dat deed ze met veel liefde voor haar dorp: Sliedrecht. Yeyantha is nu fulltime student. Ze studeert International Communication & Media in Utrecht. Vanwege haar opleiding, moest ze verplicht internationale ervaring opdoen. De komende paar maanden schrijft ze onregelmatig op Sliedrecht24 over haar tijdelijke leven in Vilnius, de hoofdstad van Litouwen en vooral over van alles waar ze zich over verbaast. De redactie is niet verantwoordelijk voor de inhoudelijke juistheid van een ingezonden brief. Plaatsing houdt niet in dat de redactie achter de inhoud van het bericht staat. Jeyantha Kathiravelu schrijft haar verhaal op verzoek van de redactie van Sliedrecht24.