INGEZONDEN BRIEF: Nashvilleverklaring

De Nashvilleverklaring is ontstaan om o.a. “opnieuw getuigenis te geven aan het ware verhaal van de wereld en onze plaats daarin”, aldus de vertalers, “in het bijzonder als het gaat over man-zijn en vrouw-zijn.” Deze zin is alles behalve glashelder. M.a.w. met deze zin kan je alle kanten op. Met deze zin kan ik ook mijn opvattingen beginnen.

Het wapen van Nashville. 

Onoverkomelijk wordt de verklaring voor mij als de artikelen beginnen. Neem artikel 2.
“WIJ ONTKENNEN dat gevoelens, verlangens of beloften van toewijding (in welke vorm dan ook) seksuele gemeenschap voor of buiten het huwelijk ooit kunnen rechtvaardigen, evenmin als enige vorm van seksuele onreinheid.” Als onrein wordt in dit verband bedoeld, heteroseksuele seks voor het huwelijk en alle vormen van homoseks.

Mijn probleem is niet dat er blijkbaar medemensen zijn die die opvatting hebben, want dat mag natuurlijk. Je mag natuurlijk ook naar deze opvatting leven. Zo’n opvatting mag natuurlijk ook opgeschreven worden. Het wordt naar mijn mening anders als mensen die De Nashvilleverklaring onderschrijven werkzaam zijn in, hoe zal ik het zeggen, de dienstverlening zoals, de gezondheidszorg, het onderwijs, de politie enz.

Je zal als homofiel daarbij hulp zoeken bij de geestelijke gezondheidszorg en daar, zonder dat je het weet, iemand treffen die De Nashvilleverklaring heeft onderschreven. Of als lesbienne op school hulp vragen bij een lerares die, zonder dat je het weet, De Nashvilleverklaring heeft omarmd. Of als transgender aangifte willen doen van mishandeling bij de wijkagent die, zonder dat je het weet, De Nashvilleverklaring heeft ondertekend.

Het is haast zeker dat je niet de hulp krijgt die je verwacht, immers die hulpverleners onderschreven o.a. artikel 11 van De Nashvilleverklaring: “WIJ ONTKENNEN elke verplichting om in ons spreken God te onteren door in te gaan tegen Zijn bedoeling die Hij heeft gehad met het scheppen van mensen als Zijn beelddragers als mannelijk en vrouwelijk.”

Net als met een ichtus-teken op hun auto mensen laten zien: “Ik ben christen!”, zou het dus goed zijn als je in één oogopslag kon zien welke dienstverlener, indien in functie, De Nashvilleverklaring onderschrijft, je kan dan op basis daarvan kiezen of je van hem of haar hulp aanvaard.

Daarom stel ik voor dat de initiatiefnemers tot de vertaling van De Nashvilleverklaring ook het initiatief nemen om te komen tot een insigne voor Nashvilleverklaringonderschrijvers in de dienstverlening. Dat insigne zou bijvoorbeeld het wapen van Nashville kunnen zijn. Diameter ongeveer 40 mm en aan de achterzijde voorzien van een speld, zodat hij op de borst kan worden gedragen

Het zou waarschijnlijk voor veel medemensen, in ieder geval voor mij, een geruststellende gedachte zijn als er in deze hectische tijden op het onderhavige gebied duidelijkheid zou ontstaan.

In ieder geval vast bedankt voor de medewerking en iedereen veel liefde en veel geluk gewenst gedurende 2019.

Kees de Zanger
inwoner Sliedrecht 

Brieven worden 1 op 1 overgenomen. De redactie is niet verantwoordelijk voor de inhoudelijke juistheid van een ingezonden brief. Plaatsing houdt niet in dat de redactie achter de inhoud van het bericht staat. Een brief wordt uitsluitend geplaatst als de bron bij ons bekend is. De naam van de afzender wordt onder het artikel geplaatst. NAW- en e-mailgegevens worden niet openbaar gemaakt. Een ingezonden brief plaatsen we onverkort, soms ook omdat er geen artikel over het onderwerp op onze website is verschenen.

Redactie Sliedrecht24

8 gedachten over “INGEZONDEN BRIEF: Nashvilleverklaring”

  1. Beste Kees,
    Uiteraard komen mijn reacties op Nashville ook op een of andere manier bij de bron, de opstellers,
    terecht en als ik hoor, wie tot de ondertekenaars behoort, zal ik ook tegen hem of haar niet zwijgen.
    Dat heet gewoon: met twee woorden spreken.
    Nashville in de huidige vorm wijs ik af, dat zal wel duidelijk zijn.
    Maar het gesprek moet gaande blijven, zeker nu. En met alle betrokkenen.

    Van de Nederlandse ondertekenaars ken ik er nog maar weinig, maar er is toegezegd, dat
    die lijst openbaar zal worden. Daar zal ook ik dus op moeten wachten.
    Tot zo lang reageer ik (tegen de regels van Sliedrecht24 in, maar dit is te belangrijk om die
    regels strikt te hanteren) op degenen, die hier reageren op het onderwerp.
    Met het oog op het gaande houden van het gesprek.

    Overigens denk ik, dat de openbaarmaking van de namen van de ondertekenaars er wel bij in zal schieten.
    Door de commotie is de zaak zo onder spanning komen te staan, dat zij een kans lopen
    op een onjuiste manier bejegend te worden. Vooralsnog alleen verbaal, maar verder moet
    het in elk geval niet gaan. Die verbale reacties getuigen niet alleen van onkunde maar
    vooral van onverdraagzaamheid. En op die eigenschap heeft geen mens het alleenvertoningsrecht.
    M.a.w. : dat doen mensen elkaar aan, wie zij ook zijn.

  2. Geachte reageerder richt u uw reactie a.u.b. op de schrijvers van de Nashvilleverklaring. De inhoud daarvan is angstaanjagend en volstrekt intolerant. De onderschrijvers daarvan zijn onzichtbaar en door hun opvatting gevaarlijk in de dienstverlening.
    Ik ben heel bang hen in de dienstverlening tegen te komen.
    Doe daar wat aan.
    Groet,
    Kees

  3. Heeft deze meneer überhaupt nagedacht over wat hij hier zegt? Omdat deze mensen een bepaalde overtuiging hebben moeten wij hen verplichten een insigne te dragen? De wet van Godwin is een reëel iets, maar dit maakt het wel weer erg makkelijk zo.

    Waarom zou een wijkagent die de verklaring ondertekend heeft een persoon die homofiel niet kunnen helpen met een aangifte van een inbraak? Omdat deze persoon homofiel is hoeft dit nog niet te betekenen dat deze gelijk de wijkagent misbruikt of wat dan ook? De agent zal op geen enkele manier “tegen God in gaan” op het moment dat hij deze persoon helpt met zijn aangifte.

    Ja het is een walgelijke verklaring. Ja het is compleet onnodig. Moeten we hierdoor mensen als 3derangs burgers gaan behandelen? Nee. Laten we alsjeblieft niet teruggaan naar 60 -70 jaar geleden. Toen vonden de Duitsers ook dat de Joden walgelijk waren en we zien waar dat toe heeft geleid.

  4. Ik heb in mijn eerdere bijdrage aan wat nu een complete discussie is, tot op het niveau van ons dorp toe, bewust vermeden om concreter te zijn dan ik was als het gaat om het dragen van uiterlijke “kentekenen”v.w.b. geloof, of ras of seksuele geaardheid.
    Wat ik had kunnen noemen, als kenner van o.a. de 2e Wereldoorlog, was de Nederlandse Unie met haar speldjes. Dat is een vrij onschuldig voorbeeld in dit verband. Alle andere verwijzingen, hoe goed ook bedoeld, kunnen tot nieuwe misverstanden leiden. Of zijn gewoon fout, omdat de omstandigheden anders zijn. De reactie van de Vrije Universiteit in Amsterdam op de, ongetwijfeld onbedoelde maar slechte vergelijking van een “Nashville predikant” die aan de VU werkt was terecht afwijzend en de betrokkene moest dan ook corrigeren.

    Wat mij in de hele discussie treft, is dat het voorbeeld(!) van de barmhartige Samaritaan niet genoemd wordt. Wie nog een beetje op de hoogte is van de Bijbelse setting weet, dat er tussen
    Joden en Samaritanen een wereld van verschil in geloofsopvatting bestond. Maar juist de Samaritaan verleende wel hulp! En zo wil ik het meemaken.
    Er geen Christelijke hulpverlening in allerlei nuances.
    Er is hulpverlening door Christenen, of anders-gelovigen.
    En als het goed is, blijkt uit hun hele soms basale hulp hoe zij met medemensen omgaan:
    Met bewogenheid en niet met dogma’s.
    Het kan voor hen niet zo zijn als voor de man, die bij zijn afscheid van de werkvloer uitgebreid geroemd werd over zijn maatschappelijke en kerkelijke betrokkenheid als Christen.
    Maar tegen wie een collega de volgende dag zei: Ze hadden helemaal gelijk over je inzet voor alles en iedereen, maar dat je een Christen was, daar heb ik al die jaren hier nooit iets van gemerkt.

  5. Toch apart allemaal. Buurtbewoners moesten bij een van de opstellers uit Sliedrecht orde op zaken in het huis stellen tijdens oud en nieuw. De kinderen maakten er een groot ‘feest’ van omdat pa en ma een nachtje weg waren. Misschien ook eens een verklaring opstellen over het gebruik van drank en drugs.

  6. ….Nashville ondertekenaars moeten aan hun uiterlijk te zijn herkennen…Bijvoorbeeld door een insigne met een “Diameter ongeveer 40 mm en aan de achterzijde voorzien van een speld, zodat hij op de borst kan worden gedragen” Ik heb me echt even afgevraagd zo op de vroege morgen of schrijver van deze bijdrage ooit heeft gehoord van die periode dat mensen verplicht werden een “insigne op de borst te dragen”. Als geschiedenisleraar wil ik best een lesje komen geven;-)
    Ik vraag me ondertussen ook wel af in wat voor een land we leven waarin zelfs SGP-burgemeesters opdracht geven om de Regenboogvlag te hijsen. De afgelopen dagen is er een wedstrijd ontstaan “wie is het meest verontwaardigd” en “kijk mij eens politiek correct zijn”. Beseffen o.a. de columnschrijver en gelijkgestemden wel welke giftige sfeer er ontstaat t.o.v. andersdenkenden? Die worden op deze manier gedwongen in de spreekwoordelijke kast te blijven, mensen worden kopschuw, bang als ze zijn voor de publieke veroordeling. Is dat wat we moeten willen?

  7. 1. Ik heb begrip voor de begripvolle Open Brief van de schrijver.
    Maar ik ben het met zijn voorstel niet eens, omdat het wellicht: onbedoeld, stigmatiseert,terwijl daar geen reden voor is.
    2. Jaren geleden werd ik zelf eens aangesproken op het Ichtus teken, dat op mijn auto van toen zat.
    De vraagsteller overrompelde mij met de vraag: Bent u een Christen?
    Ik heb toen maar niet het bekende antwoord uit de Heidelberger Catechismus gegeven, dat hierover duidelijke taal spreekt. Maar gezegd: “ik probeer het te zijn”.
    Het zit niet in het uiterlijk. In elk geval niet in het uiterlijk alleen.
    Verpleegkundigen, die om bepaalde principiële redenen bepaalde medische handelingen niet
    willen verrichten hebben gelukkig ook (nog?) geen “kenteken”op hun bedrijfskleding.
    En met dergelijke uitingen moet je voorzichtig zijn, zo heeft ons de recente geschiedenis geleerd.
    In discussies als deze hecht ik veel meer aan duidelijkheid in je daden.
    En dan blijkt, dat velen die nu voor Nashville fans worden aangezien, in de praktijk van het leven, al dan niet in de hulpverlening, gewoon hun werk doen ten behoeve van welke medemens ook.
    Dat er een goed gesprek mogelijk is, ondanks het misschien ingrijpende verschil in opvatting.
    Geen uiterlijk teken, dat iets over het innerlijk moet zeggen dus. Geen classificatie op basis van uiterlijk. Trouwens: dekt de vlag dan wel altijd de lading
    En wat Nashville betreft: Uitgerekend het Ref.Dagblad had als kop boven het hoofdredactionele
    commentaar: “Die verklaring moet maar weer snel de kast in”Dat getuigt van gezonde humor en
    goed inzicht.
    Meneer De Zanger: Wederkerig een voorspoedig en gezegend 2019 gewenst voor u en allen, die bij u horen.

Plaats een reactie

*=Verplicht veld