Column: Spiegel

(Archieffoto Hans van der Aa / Sliedrecht24)

De gemeenten Dordrecht, Papendrecht, Sliedrecht en Molenlanden hopen eind september 2023 de uitspraak binnen te hebben in een zaak die ze hebben aangespannen tegen het chemiebedrijf DuPont/Chemours aan de Baanhoekweg in Dordrecht. De gemeenten willen onder meer gemaakte kosten op de onderneming verhalen. 

De vingers voor de grote vervuiling – en voor misschien voor nog meer lijken die uit de kast rollen – worden gewezen naar het chemieconcern. Je kent het verhaal van de vinger die ergens naar wijst. Dan wijzen er altijd nog drie vingers naar jezelf. 

Grondlegger van het chemiebedrijf was Éleuthère Irénée du Pont de Nemours, vertrokken vanwege de revolutie uit Frankrijk, begint in Noord-Amerika destijds het bedrijf, dat over de wereld uiteindelijk uitgroeide en een miljardenomzet jaarlijks maakt. DuPont Dordrecht is in 1959 opgericht en ontwikkeld tot één van de grootste fabrieken in Europa. Er werken volgens het bedrijf 250 mensen. 

Laten we eens dichtbij huis daarom beginnen. De gemeenten die nu de zaak hebben aangespannen. Drie van hen hadden geen stem destijds over het vestigen van DuPont (Chemours was toen nog niet uit het bedrijf afgesplitst) in Dordrecht. Wel dus de gemeente Dordrecht. In hoeverre is deze gemeente schuldig aan wat we nu weten? Zij gaven tenslotte bouwvergunningen af voor de verschillende fabrieken, die voor vervuiling van de omgeving zorgen. We hebben het dan niet over andere vervuilers ‘aan de overkant’. Ook daar had de gemeente Dordrecht een rol in.

Deze gemeenten zijn allen aangesloten bij de Omgevingsdienst Zuid-Holland Zuid. Deed de omgevingsdienst eigenlijk wel goed hun werk met alle informatie die we nu hebben? Waarom werd door hen niet aan de bel getrokken over de enorme vervuiling van oppervlaktewater? Hoe kon het dat zaken oogluikend zijn toegestaan? Waarom zijn er nooit gerichte vragen over gesteld door de gemeenten, die in deze dienst zijn vertegenwoordigd? Online krant Sliedrecht24 heeft maandag 3 juli 2023 vragen uitgezet naar de omgevingsdienst. 

En om bij de overheid te blijven. Ook de provincie Zuid-Holland speelt in het hele verhaal een cruciale rol. Zij waren verantwoordelijk voor de vergunningverlening en de handhaving. Gedurende acht jaar werden de vergunningen e.d. verstrekt door een voormalig wethouder van Dordrecht, die toen gedeputeerde was bij de provincie. Kon hij beter weten? Ook de rest van Gedeputeerde Staten was getuige net als Provinciale Statenleden. Waarom trok niemand aan de bel? Was werkgelegenheid, de economie, belangrijker, dan het vergiftigen van mensen en de omgeving?

Dan heb je nog het RIVM. Hadden we daar meer van mogen verwachten?

En de hogere overheid. Waarom greep die niet in? Nu de vervuiling erg speelt, zijn er ineens bijna vijftig vragen door leden van de Tweede Kamer gesteld? Waarom moet het eerst uitgebreid in de media komen, voordat er vragen worden gesteld? Waarom gebeurde dat niet eerder? Wie had belangen hierbij? 

Overheid en overheidsinstanties, kijk even naar jezelf! Jullie maakten er over de hoofden van ons en toekomstige generaties uit de omgeving van de fabriek een potje van. Het is zeer ernstig wat er is veroorzaakt. Waardoor mensen ziek zijn (of nog worden), kanker krijgen en mogelijk overlijden. Wat hebben jullie ons aangedaan?

DuPont/Chemours heeft hopelijk ook wat spiegels hangen! 

Kijk eens naar jezelf! 

Peter Donk

Let op! Een column bevat altijd een mening en mag prikkelen. Dit artikel staat dan ook op de pagina Opinie. Elke lezer mag een column aandragen (let op: de column is echt een column en geen ingezonden brief).