door Hans van der Aa
SLIEDRECHT – Tientallen kinderen kwamen zaterdagmiddag 29 december 2018 naar het Sliedrechts Museum om met een zelf meegebrachte glazen pot of conservenblik een ‘poverpot’ te maken. Een echte Sliedrechtse traditie, waarbij de kinderen op oudjaarsdag langs de deur gaan en het ‘Poverpottenlied’ zingen. Als beloning hopen ze dan uiteraard op snoep of een euromunt.
Jo Groenewegen (rechts) maakt samen met zijn dochter Annemarie een poverpot. De kinderen kijken geïnteresseerd mee. (Foto Hans van der Aa / Sliedrecht24)
In het eerste halfuur kwamen al zo’n twintig kinderen – onder begeiding van hun vader en/of moeder – naar het museum. Het museum hoopte ook dit jaar weer zo’n vijftig kinderen deelgenoot te maken van deze oude Sliedrechtse gewoonte. Ieder jaar is er weer een groepje vrijwilligers aanwezig om de traditie in stand te houden. Jo Groenewegen (83) met zijn twee dochters Annemarie en Yvonne. Yvonne van Heteren is ook al jaren van de partij. Arie Batenburg was dit jaar vanwege ziekte helaas verhinderd.
Voorbereiding
Arie Sprong is de grote aanjager van het ‘Poverpottenlied’. Hij oefende samen met de kinderen naar hartelust het ‘Poverpottenlied’, dat ze op A4 kregen uitgereikt. Het maken van poverpotten kan niet zonder het belangrijkste onderdeel, de varkensblaas! Sprong gaat zes weken van tevoren naar een varkensslachterij in IJsselstein om een vijftigtal varkensblazen op te halen. In deze slachterij worden 50.000 varkens per week geslacht. Hij brengt de blazen vervolgens naar boer Maat aan de Kweldamweg, waar ze – licht opgeblazen – zes weken te drogen worden gehangen. Kort vóór het maken van de poverpotten worden de blazen in water soepel gemaakt, zodat ze gemakkelijk verwerkbaar zijn. De bamboestokjes, die ook onmisbaar zijn om het geluid te produceren, worden ook van tevoren geprepareerd.
Arie Sprong is de grote aanjager van het ‘Poverpottenlied’. Hij oefende samen met de kinderen naar hartelust het ‘Poverpottenlied’, dat ze op A4 kregen uitgereikt. Het maken van poverpotten kan niet zonder het belangrijkste onderdeel, de varkensblaas! Sprong gaat zes weken van tevoren naar een varkensslachterij in IJsselstein om een vijftigtal varkensblazen op te halen. In deze slachterij worden 50.000 varkens per week geslacht. Hij brengt de blazen vervolgens naar boer Maat aan de Kweldamweg, waar ze – licht opgeblazen – zes weken te drogen worden gehangen. Kort vóór het maken van de poverpotten worden de blazen in water soepel gemaakt, zodat ze gemakkelijk verwerkbaar zijn. De bamboestokjes, die ook onmisbaar zijn om het geluid te produceren, worden ook van tevoren geprepareerd.
Lied
Door ‘oud-Sliedrechters’ wordt het Poverpottenlied uiteraard bij voorkeur op z’n Sliedrechts gezongen. De ‘Algemeen Nederlandse’ versie van het lied gaat als volgt:
Door ‘oud-Sliedrechters’ wordt het Poverpottenlied uiteraard bij voorkeur op z’n Sliedrechts gezongen. De ‘Algemeen Nederlandse’ versie van het lied gaat als volgt:
‘k Heb zo lang met de poverpot gelopen,
Nog geen geld om brood te kopen,
Alle bakkerij, steek in mijn zij,
Steek in mijn broek,
Alle hanen koekeroekeroek.
Nog geen geld om brood te kopen,
Alle bakkerij, steek in mijn zij,
Steek in mijn broek,
Alle hanen koekeroekeroek.
‘k Ben d’r één van Hille,
Mijn broek zakt van mijn billen,
‘k Ben d’r één van stijve Kros,
‘k Moet gaan poveren voor de kost.
Vrouw, geef me dit,
Vrouw, geef me dat,
Geef me een stukje
Van ’t varken z’n gat.
’t Varken heeft zijn gat gebrand,
Achter aan z’n staartje,
‘k Wens je al wat wenselijk is,
Veel zegen in ’t nieuwe jaartje.
Geef me een trosje druiven,
Dan heb ik wat te kluiven,
Geef me een appel of een peer,
Dan kom ik het hele jaar niet meer.
En mijn geld is op,
En mijn brood is op,
En nu heb ik niks te eten,
Mijn schoenen zijn versleten,
Mijn moeder mag ’t niet weten,
Mijn vader heeft geen geld,
Is dat niet slecht gesteld?
Volk!
Leuk dat deze traditie levend gehouden wordt. Ik vind het leuker dan al dat knalvuurwerk.