AYR (C) / SLIEDRECHT – In zijn woonplaats Ayr (Ontario) in Canada is Teun van der Welle zaterdag 23 oktober 2021 overleden. Van der Welle was één van de nog oudst levende Merwedegijzelaars. Hij emigreerde in 1954 naar de andere kant van de Atlantische Oceaan. Van der Welle is 100 jaar geworden.
Teun van der Welle is volgens zijn familie zaterdag rustig ingeslapen. Hij werd geboren op zondag 26 december 1920 in Ooltgensplaat (gem. Goeree Overflakkee). Verhuisde later – door de oorlog gedwongen – naar Sliedrecht en woonde in wijk C – 465. (Foto Familie Van der Welle)
Van der Welle werd met vele anderen op 16 mei 1944 opgepakt bij de vergeldingsrazzia in Sliedrecht, Giessendam, Hardinxveld, Werkendam en de Biesbosch. Dat gebeurde terwijl hij op het land de koeien aan het melken was. In een overvalwagen werd Van der Welle afgevoerd naar het PDA in Amersfoort, gevangenenummer: 1228. Hij is nog lang vastgehouden en zat in verschillende kampen in Duitsland. In juni 1945, dus na de bevrijding, keerde hij terug naar Sliedrecht.
Barre tijd
Zijn persoonlijke levensverhaal deed hij in december 2005 op de website Merwedegijzelaar. ‘Remembrance from Holland 1940-1945’ door Teun van der Welle. Over zijn verblijf in één van de Duitse kampen schreef Van der Welle: “We moesten 360 meter onder de grond werken, in een zoutmijn die dienst deed als fabriek waar onderdelen voor vliegtuigen werden gemaakt. We werkten in 12-uurs diensten aan grote machines, er was geen elektriciteit. De geallieerden bestookten het gebied met bommen. Het waren lange dagen en omdat we zo weinig te eten kregen, werden we steeds magerder. Onze voeten deden zeer van het lange staan op het van olie doordrenkte cement. Goede schoenen hadden we niet en onze kleren waren smerig. Eén keer per week kookten we ze uit in een poging van de luizen af te komen. Van het Rode Kruis kregen we iedere maand een voedselpakket van 2 kg.”
Vertrek naar Canada
Na zijn terugkeer bleef Van der Welle niet lang meer in Nederland. Op de website Merwedegijzelaar schrijft Van der Welle: “Na de watersnoodramp in februari 1953 maakten we plannen om te emigreren. Op 20 april 1954 arriveerden we in Canada. We hadden slechts 127 dollar bij ons en we spraken geen Engels. Maar ik had een droom die ik waar wilde maken: een eigen boerderij opbouwen. Na twintig jaar boeren verkochten we de boerderij in 1974.”