door Hans van der Aa
SLIEDRECHT – Iets meer dan tachtig jaar geleden werd Nederland bevrijd, op zich een heuglijk feit. Maar stilstaan bij de verschrikkingen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben plaatsgevonden, is en blijft van groot belang . Tijdens een verdiepingsavond over struikelstenen op donderdag 15 mei 2025 in de Voorhof van de Protestantse Gemeente Sliedrecht aan de Middeldiepstraat vertelde Joop Smaardijk de dramatische geschiedenis over de familie Sanders.
Joop Smaardijk, kleinzoon van de Sliedrechtse verzetsman Joop Hollebrands, vertelde het trieste verhaal van de familie Sanders. Zij waren slachtoffers door collaboratie (Nederlanders die de Duitsers actief hielpen in hun zoektocht naar Joodse inwoners, voor iedere opgepakte Jood kregen zij NLG 7,50…). Voor de kinderen van de familie Sanders liggen er in de Hugo de Grootstraat drie struikelstenen. (Foto Hans van der Aa / Sliedrecht24)
Tekst gaat verder onder foto.
De bijeenkomst werd geopend door Rien Visser, voorzitter van de Stichting Struikelstenen Sliedrecht. Na een woord van welkom was het woord aan Gerrit Venis (zie foto hieronder), bestuurslid van dezelfde stichting. Hij schetste de ontstaansgeschiedenis en het idee achter ‘Stolpersteine’, later in het Nederlands betiteld als struikelstenen. Het initiatief kwam van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Hij heeft zelf verschillende struikelstenen in Sliedrecht gelegd.
Tekst gaat verder onder foto.
Struikelsteenleggingen
Venis besprak ook alle locaties in de gemeente waar struikelstenen zijn gelegd, met een toelichting over de betrokken families en individuele personen. De stichting heeft een folder samengesteld, die de mogelijkheid geeft om een wandeling langs alle struikelstenen te maken. Sinds 2017 hebben vijf struikelsteenleggingen plaatsgevonden. De – voorlopig – laatste steenlegging vindt vrijdag 16 mei 2025 plaats.
Einde door verraad
Na de pauze vertelde Smaardijk de indrukwekkende geschiedenis over het gezin Sanders. Zij waren op de vlucht en zochten een onderduikadres. Begin 1942 vonden de twee jongste kinderen Marleen en Bert een onderduikadres bij de familie Hollebrands in de Hugo de Grootstraat. Voor oudste zus Eline werd een plek gevonden in Barchem. De kinderen werden liefdevol opgenomen in de gezinnen totdat collaboratie een abrupt einde aan deze situatie maakte. Bert (4), Marleen (8) en Eline (10) zouden uiteindelijk samen met hun ouders David en Clara (beiden 41 jaar) in september 1943 worden vermoord in Auschwitz-Birkenau.
