Klaas Blokland gaat met een goed gevoel weg bij de politie

door Hans van der Aa / Peter Donk
SLIEDRECHT – Hij stopt. Wijkagent Klaas Blokland beleeft vandaag, woensdag 16 december 2020, zijn officiële laatste werkdag. Het politiewerk zit er na bijna 47 jaar op. Werk dat Blokland door de jaren heen zag veranderen, over wat je wel en niet kan zeggen en het ‘uitkleden’ van de politietaken vertelt hij uitgebreid aan online krant Sliedrecht24. Blokland vindt het fijn om het nu rustiger aan te gaan doen en kijkt uit naar zijn pensioenperiode.

Klaas Blokland begon in 1974 bij de politie. “Om eerlijk te zijn was dit aanvankelijk niet geheel de bedoeling, omdat ik totaal niets had met de politie. De autoritaire uitstraling stond mij tegen, gebaseerd op mijn ervaringen die ik met hen had opgedaan in mijn jeugdjaren.” Toch bleef hij zijn werkzame leven het politievak trouw. (Foto Hans van der Aa / Sliedrecht24)

Klaas Blokland groeide op in een arbeiderswijk. Daar was veel te beleven volgens hem en ook de politie moest destijds weleens optreden om de orde te bewaren. De politie riep in zijn jeugdjaren een negatief beeld op. “In mijn ogen deden ze het nooit goed. Maar ja, wat ga je na je MAVO-tijd doen? Ik wist het werkelijk niet. Via een ver familielid kreeg ik het aanbod eens te solliciteren bij het politiekorps, waar hij toen werkte. Mede op het dringende advies van mijn ouders heb ik dit toen gedaan in de veronderstelling dat ik wel zal worden afgewezen, want ‘één op de tien wordt goedgekeurd’ hoorde je vaak in het geruchtencircuit. Ik wist gewoon zeker dat ik bij die overige negen zou gaan horen. Blijkbaar had ik niet zo’n goede indruk van mijzelf”, vertelt Blokland, die tot zijn grote verrassing werd goedgekeurd. Hij begon in 1974 aan de opleidingsschool De Boskamp in Leusden, gevestigd op het terrein van voormalig Kamp Amersfoort. In één jaar werd hij klaargestoomd om enigszins voorbereid de praktijk in te gaan. Wetskennis en veel sport waren toen de hoofdingrediënten.

De stad
Na het behalen van mijn diploma kwam hij in 1975 in Delft terecht. Hij wist niet wat hij meemaakte. Blokland: “Als een jonge knul die zo uit de Giessendamse polderklei was getrokken, stond ik ineens in de grote stad  Delft. Een stad met heel veel studenten en inherent daaraan veel kroegen, discotheken en wat nachtclubs. In de eerste weken vond ik iedereen die na 23.00 uur zich op straat vertoonde verdacht. ‘Moeten die gasten morgen niet werken?’ vroeg ik mij voortdurend af. Volle kroegen en vechtpartijen. Drugsgebruik en alcoholisme. Bussen vol toeristen die ook zondags de stad massaal bezochten en hun inkopen deden in de vele winkels die de stad telde. Lallende studenten tot diep in de nacht. Ik stond erbij en keek met grote verbazing naar al dit soort ‘wereldse taferelen’. Ik voelde dit werkelijk als een cultuurshock en had het gevoel dat ik mij in het Sodom en Gomorra bevond. Ja, ik was een jochie van 18 jaar met een veel te grote pet op.” Delft stal Bloklands hart. “Ik heb daar drie geweldige leuke jaren gehad. Zowel in mijn werk als privé”, zegt hij.

Tekst gaat verder onder tweet.

Vanmorgen Klaas Blokland telefonisch uitgezwaaid. Onze wijkagent gaat vandaag met pensioen. Hij gaf op een heel authentieke manier invulling aan zijn functie. Grote bijdrage aan de veiligheid in ons dorp en het aanzien van de politie. Geniet ervan, Klaas! #mooisliedrecht

— Geert Tieman (@GeertTieman) December 16, 2020

Terug
Delft, een stad waarin werkelijk van alles gebeurde en waar Klaas Blokland zich tot volwassenheid mocht ontwikkelen. “Nog steeds kom ik minimaal één keer per jaar in deze prachtige historische stad. Echter de woningnood was, net als nu, ook enorm hoog. Als jonge agent en als starter op de woningmarkt was er nauwelijks woonruimte te vinden. Gelijktijdig bekroop mij sterk het gevoel dat ik naar de Alblasserwaard wilde terugkeren en begon te solliciteren. Ik had een Giessendams meisje ontmoet, waarmee ik verder wilde en we waren allebei van mening dat onze toekomst in de Alblasserwaard lag. In 1978 werd ik aangenomen bij de gemeentepolitie in Gorinchem. Een heel ander korps. Een korps met veel minder personeel maar met de problematiek van een grote
stad. Ook in Gorinchem vele kroegen, discotheken en heel veel jonge bezoekers uit Gorinchem, Leerdam, en vele dorpen uit de directe omgeving. En waar veel mensen bij elkaar komen en waar veel mensen alcohol drinken, ontstaan er uiteindelijk problemen. Heel veel openbare orde problematiek speelde zich in de jaren ’80 af. Met ongeveer acht collega’s moest je proberen hiertegen het hoofd te bieden. Het was ieder weekend ellende in de binnenstad. Zondagavond, na 23.00 uur keerde de rust zo’n beetje terug”, verhaalt Blokland.

Straatdiender
Zo’n 28 jaar werkte Blokland in Gorinchem en maar een paar functies heeft hij er bekleed. Blokland: “Al gauw kwam ik er namelijk achter dat ambitie niet in de lijn van mijn karakter lag en graag een straatdiender was en wilde blijven. Iemand die zich graag onder de mensen bevond en probleemoplossend bezig wilde zijn. Recherchewerk was niets voor mij. Al die onderzoeken duurde mij te lang. Nee, ik wilde op een andere manier proberen om de stad of straat leefbaar te houden. Praten, praten en vertrouwen winnen. Proberen op het plattegrondje van een ander te lopen en weten wat er speelt en waar oorzaken liggen. En dan, in samenwerking met diverse partners, zoals gemeente en maatschappelijk werk kijken of er oplossingen te bedenken waren. Prachtig werk om te doen! Kortom, proberen om aan de voorkant van het probleem te komen.” In 2006 vertrok hij min of meer met pijn in zijn hart uit Gorinchem. Zijn leidinggevenden van destijds hadden andere plannen met hem. Klaas Blokland ging in Sliedrecht werken. Na een aantal dagen kwam hij er al achter dat dit toch een goede zet van hen was. “Een nieuwe werkomgeving, nieuwe mensen om je heen en een ander soort gemoedelijkheid onder haar bevolking. Het welkom door burgemeester Boevée was hartverwarmend. Daarna heb ik zoveel contacten mogen opdoen waar ik tot op de dag van vandaag profijt van heb gehad. Vaak heb je meer aan kennissen, dan aan kennis”, zegt hij. 

Tekst gaat verder onder tweet.

Na 47 dienstjaren is Klaas Blokland vanaf vandaag met #pensioen. Helaas maar ik klein comité afscheid van hem kunnen nemen in het #politiebureau van #Sliedrecht. Wij en vele inwoners zullen hem gaan missen. Uiteraard heeft hij eerst nog wel zijn vaste rondje over de #markt gedaan pic.twitter.com/9NhXhcya8X

— Erica Poots (@pol_Sliedrecht) December 16, 2020

Werk veranderd
Het politiewerk is in de loop van de jaren volgens Klaas Blokland veranderd. “Ja, wel degelijk. Het klinkt misschien een beetje raar, maar ik vind dat de openbare orde problematiek die zich in de jaren ’60 van de vorige eeuw zich in alle hevigheid ontwikkelde ongeveer na de eeuwwisseling zienderogen is afgenomen. De horeca veranderde. Minder discotheken en meer zogenaamde eetcafe’s. Voortdurende voorlichting op het gebied van alcohol en drugs heeft eveneens een behoorlijk steentje bijgedragen. Geen grote groepen jongeren meer op straat met hun knetterende bromfietsen die voor veel overlast en irritatie zorgden. Maar de belangrijkste component die heeft bijgedragen tot een verandering in het straatbeeld is toch naar mijn mening de komst van de huidige digitale tijd. De wereld is ineens een stuk groter geworden. Ook voor de jongeren die thuis zitten te gamen met en tegen elkaar. Kijk eens naar een doorsnee woensdagmiddag wanneer de kinderen vrij zijn van school. Vroeger zag je dat ze massaal met elkaar op straat speelden. Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar je kan toch niet ontkennen dat de straten op woensdagmiddag dezelfde aanblik hebben als op maandagmorgen of vrijdagmiddag. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar dit is wel wat mij de laatste jaren is opgevallen en heb waargenomen”, vertelt Blokland.

Verontrusting
Door de media wordt de politie iedere dag weer geconfronteerd met berichtgevingen waarvoor we onze ogen niet mogen en moeten sluiten. Blokland: “Er is best veel aan de hand op onze aardbol maar ook in Nederland waarover we ons zorgen moeten maken. Maar laten we het positieve alstublieft niet uit het oog verliezen. Ontelbare mensen zijn op dit moment bezig om op geheel vrijwillige basis mensen te helpen om een beter bestaan te krijgen. Mensen die daarvoor niet worden betaald en die niet in het nieuws verschijnen. Mensen die niet op de voorgrond bezig zijn, maar belangrijk werk doen.” Ook in Sliedrecht is af en toe sprake van verontrusting. Sociale problematiek is wel degelijk volgens Blokland aanwezig en ook huiselijk geweld komt helaas nog te vaak voor. En af en toe een oprisping van jeugdoverlast. Maar het staat volgens hem niet in verhouding tot wat vijftien tot twintig jaar geleden gebeurde. “Laat de oudere collega’s van Sliedrecht daarover maar eens vertellen. Gelukkig kunnen we in Sliedrecht ons nog druk maken over bijvoorbeeld zinloze vernielingen in een park of winkelstraat. Dat illustreert, in mijn beleving, dat  we in het dorp nog niet gewend zijn aan dit soort idiote uitingen en daarop oprecht verontwaardigd zijn. Maar hoe je het ook wendt of keert. De politie is, net als de zorg, onderwijs of defensie, de laatste decennia behoorlijk uitgekleed. De gevolgen daarvan merken we degelijk. Het politieproduct is schaars aan het worden. We zijn er lang niet altijd. Gelukkig is er o.a. Buurttoezicht en het Zakkenrollerijteam op de weekmarkt dat een oogje in het zeil houdt. Inmiddels is het voortschrijdend inzicht in Den Haag geland en is men bezig om een politiepotentieel weer op orde te brengen. Maar voordat dat allemaal weer een beetje op niveau is, zijn we wel een paar jaar verder.”

Vis in het water
De afwisseling, de contacten met mensen uit diverse geledingen en dat je voor hen wat kan betekenen. Klaas voelde zich als een vis in het water. Blokland: “Als je het goed doet, kan je voor mensen net dát verschil maken waardoor ze verder kunnen met hun leven. Je heb ze weer wat perspectief kunnen bieden. Dat is toch wel het mooiste wat er is. Ook de onderlinge saamhorigheid onder de collega´s ervaar ik als een mooie kant van het werk. Je staat met zijn allen voor soms behoorlijke intensieve en emotionele vraagstukken. Ieder werkt daaraan vanuit zijn eigen talent en kwaliteit. Dat vind ik prachtig om te zien.

Lage en grove wijze
De mindere leuke kant van het werk is volgens Klaas Blokland dat je voorzichtig moet doen van wat je doet en wat je zegt. “Alles kan tegen je gebruikt worden. Door sociale media wordt je geleid én begeleid hetgeen je spontaniteit beïnvloedt. De mensen zijn mondiger geworden. Dat is goed . Openheid en transparantie moeten we koesteren. Maar een aantal onder hen keert zich op een lage en grove wijze tegen iedereen waar ze het niet mee eens zijn. Niet alleen tegen de politie maar ook tegen bestuurders van gemeenten. Tegen zorgverleners en tegen leerkrachten. Je hoeft immers de krant maar open te slaan of de televisie aan te zetten. De ongenuanceerdheid regeert”, aldus Blokland. Ook de administratieve ballast beschouwt Blokland binnen de politiewereld als een minder leuke kant. Blokland: “Hoe je het ook wendt of keert. Maar je bent gewoon veel tijd kwijt om je doen en laten administratief te verantwoorden. ‘We zien jullie niet zo veel op straat’ is een vaak gehoorde en terechte opmerking.”

Nu met pensioen
Toe aan pensioen? “Om eerlijk te zijn beantwoord ik deze vraag met een volmondig ja. Na 47 intensieve politiejaren is het genoeg geweest. Ik merkte dat de mentale vitaliteit minder werd en ik steeds meer moeite kreeg om alle maatschappelijke veranderingen in het algemeen en binnen die van de politie in het bijzonder als politieman te kunnen blijven behappen. De bovenkamer raakte vermoeid en had kennelijk niet genoeg power om met alle veranderingen effectief om te gaan. Ik heb inmiddels zoveel veranderingen en zoveel reorganisaties meegemaakt dat ik er, eerlijk gezegd, klaar mee ben. De volgende generatie neemt het over. Ik denk dat ik het makkelijk kan loslaten, omdat ik weet dat na het dichtslaan van de deur elders weer twee of meer andere deuren open gaan. Ik wil alle mensen in Sliedrecht hartelijk danken voor het in mij gestelde vertrouwen. Ik heb mijn best gedaan om alles zo eerlijk en oprecht mogelijk tegemoet te treden en iedereen met respect te behandelen. Sliedrecht is een mooi dorp om in te werken. Het is een dorp waarin veel mensen actief zijn in het vrijwilligerswerk en waar sociale controle nog aanwezig is. Waar mensen van verschillende pluimage elkaar kunnen ontmoeten tijdens één van die diverse leuke evenementen waar Sliedrecht trots op mag zijn, zoals het Baggerfestival en Koningsdag. Ik vond het een eer om daarin mijn steentje te mogen bijdragen.”

Onder mijn volgers vast ook velen die Klaas nog kennen uit het Gorkumse of recenter het Sliedrechtse. Helaas een door de omstandigheden sobere viering van zijn pensionering. #hetgajegoedKlaas pic.twitter.com/LIiGCr1j2P

— PietvdZouwen (@vdZouwen) December 16, 2020