Eindejaarsbijdrage: ‘Wees dankbaar’

Uit en over Sliedrecht laten we ieder jaar tussen de kerstdagen en jaarwisseling op Sliedrecht24 een aantal mensen terugkijken op gebeurtenissen. Een terugblik op 2019 en vooruitkijken naar het jaar 2020. Bijdragen leveren deze keer dominee Geert van Dijk (woensdag 25-12), voorzitter Eddy Hoogendoorn van de Ondernemers Vereniging Kerkbuurt (donderdag 26-12), voorzitter Piet Boogaard van de Ondernemersvereniging Winklerplein (vrijdag 27-12), Leo Koppelaar van Samen voor Sliedrecht (zaterdag 28-12), oud-Sliedrechter en nu woonachtig in Rusland Ad Nieuwendorp (zondag 29-12), secretaris Conny de Groot-de Groot van de Genealogische vereniging De Stamboom (maandag 30-12) en voorzitter Henk Lammers van Oranjevereniging Sliedrecht (dinsdag 31-12). Eindredacteur Peter Donk van Sliedrecht24 levert een bijdrage voor nieuwjaarsdag (woensdag 1 januari 2020). 

Vandaag: Geert van Dijk, predikant van de Nederlands Gereformeerde Kerk van Sliedrecht

2019 is voor mij het jaar van de protesten. Ik hoop dat 2020 het jaar van de dankbaarheid wordt. 

Terugkijkend op 2019 is het een bewogen jaar geweest. Verschillende mensen die ik goed kende, zijn overleden. Twee van hen waren jonger dan ik. Dat heeft me diep geraakt. In december gebeurde er iets in mijn naaste familie wat eveneens geweldig ingrijpt.

In mijn werk en privéleven loopt alles verder op dit moment best goed. Als ik denk aan wat ik allemaal ontvang en mag doen, dan voel ik me een bevoorrecht mens. In mijn werk ervaar ik veel uitdaging, en ik mag met veel mooie dingen bezig zijn.

In de media wordt momenteel veel teruggeblikt op 2019. Het jaar begon met de brandende torens op het strand bij Scheveningen. Geen fraai begin, en dat muisje had een flink staartje. Wat ik een positieve ontwikkeling vind is dat steeds meer mensen voor een algeheel vuurwerkverbod zijn. Dat zou ik heel goed vinden. Stoppen met die verkwistende, mens- en dieronvriendelijke milieuvervuiling. Maar dan ook geen vuurwerk door gemeenten en zo. Helemaal klaar ermee. Ik word een beetje kribbig als mensen het argument gebruiken dat het al zo’n lange traditie is. Dat is namelijk niet zo. Zelfs al zou het wel zo zijn, dan nóg zijn er genoeg argumenten om er maar eens een punt achter te zetten. Voor je het weet is dat dan weer een traditie geworden.

Wat dit jaar anders maakt dan voorgaande jaren? Dat zijn wat mij betreft de demonstraties op het Malieveld. Wat is dat toch? Een nieuwe trend? Ik hoop het niet. Laat ik dit vooropstellen: alle respect voor boeren, bouwvakkers, leraren en werkers in de zorg. Begrijpelijk, dat veel mensen zich niet gezien en niet gewaardeerd voelen. Het geheel laat zien hoe we in ons land doorgeschoten zijn. Regels die het werk onmogelijk maken. Leefpatronen die de toekomst van onze planeet in gevaar brengen. Hoe gaan we om met onze grondstoffen? Hoe gaan we om met elkaar? Is er de bereidheid om naar elkaar te luisteren en samen te zoeken naar oplossingen?

Als ik zeg dat ik hoop dat 2020 het jaar van de dankbaarheid wordt, dan bedoel ik niet de moeiten of klachten van wie dan ook te bagatelliseren. Twee woorden klinken door mijn hoofd, waarvan ik zou willen dat we daar meer bij stilstaan: ‘Wees dankbaar’. Dat heeft alles te maken met hoe je kijkt naar het leven. Kijk je begerig naar wat je zou willen hebben? Of dankbaar naar wat je hebt gekregen? Ik bedoel dat niet als vrome praat of zo, al komen die woorden uit de Bijbel. Vorige week hoorde ik het mijn oude buurvrouw nog zeggen. Ze is niet gelovig of zo. Maar ze zei: ‘Met alle gedoe in Nederland mogen we toch eigenlijk dankbaar zijn dat wij in Nederland leven, en niet in een of ander gek land waar het allemaal nog veel slechter is’.

Denk maar eens twee tellen aan mensen in krottenwijken in Nairobi, of de nijpende toestanden in Venezuela, aan vluchtelingen op Lesbos, en je bent alweer dankbaar dat je een dak boven je hoofd hebt. Om nog maar niet te spreken van Jemen, waar het allemaal nog veel en veel erger is. Hoe gemakkelijk vergeten we dat. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend. Maar dat is het niet. 

Daarom is het Kerstverhaal zo weergaloos: de Koning van de wereld wordt een kind in een voerbak. God geeft alles wat Hij heeft en toch wordt Hij er niet armer van. Er is hoop. Voor ieder mens. Voor de samenleving. Zelfs voor onze aarde.

Open je ogen en kijk eens wat je hebt gekregen. Open je handen en deel maar uit. Je zult overhouden. Zo simpel is het. 

Gelukkige Kerst!

Plaats een reactie

*=Verplicht veld