SLIEDRECHT – Slechts een beperkt aantal mensen heeft toegang tot de vluchtelingen. Burgemeester Bram van Hemmen vindt dat de vluchtelingen ‘rust’ en ‘privacy’ nodig hebben en staat anderen dan betrokkenen niet toe bij de opvang naar binnen te gaan. Dat zegt de burgemeester op sociale media. Iedereen die niets te zoeken heeft binnen het schoolplein of de voormalige school Groen van Prinsterer is volgens hem niet welkom.
Bij de deur van het voormalige schoolgebouw staat in het Arabisch de tekst ‘welkom’. (Foto Sliedrecht24)
Ook journalisten mogen – na een verzoek voor een afspraak – niet met hen in gesprek in het gebouw. Sliedrecht24 deed ook een verzoek voor een interview en dat werd afgewezen. Buiten ‘het hek’ mag alles en mag iedereen de vluchtelingen aanspreken. De crisisnoodopvang in de school loopt half november af.
Overheid
Volgens Peter Donk van Sliedrecht24 bepalen de autoriteiten en vast ook de hulpverleners hoe moet worden omgegaan met de vluchtelingen en wat voor hen het beste is. Ze hebben rust nodig, maar is dat ook zo? “Ongetwijfeld”, zegt Donk, “Ze hebben een lange soms barre reis achter de rug en zijn verschillende keren door onze overheden verplaatst. Dat ze nu rust nodig hebben, is mede aan de manier van opvang door de overheid te wijten. Deze vluchtelingen zijn zeker vijf keer verplaatst na aankomst in Nederland.”
Draagvlak
Donk is ervan overtuigd dat rust belangrijk is en dat met ze met respect moeten worden benaderd. “Respect voor hun positie en het begrip dat iedereen geen zin heeft om de media te woord te staan. Daar staat tegenover dat de gemeente de communicatie in handen heeft samen met Vluchtelingenwerk Zuidvleugel in samenspraak met het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers. Het zou mooi zijn als wel was gevraagd aan de vluchtelingen of enkelen misschien wel behoefte zouden hebben aan een gesprek met een journalist. Misschien is er wel een behoefte om zich te uiten, om júist hun verhaal te vertellen. Door contact voorkom je bovendien een gevoel van isolement. Het zou verder goed zijn om hun verhaal te horen en te brengen. Dat zou weleens meer draagvlak in de samenleving kunnen geven, als je weet wat hen is overkomen”, zegt Donk.
Vrijwilligers
Voor de vrijwilligers zijn de privacyregels sinds vrijdag 23 oktober 2015 wel ‘soepeler’ geworden. Op sociale media mogen zij hun ervaringen delen. Vrijwilligers hadden daartoe bij de beleidmakers op aangedrongen. Foto’s mogen er niet gemaakt worden en het persbeleid blijft ongewijzigd.
Zoals ik al eerder schreef hier op deze site. We kunnen veel leren van deze groep mensen. Warmte geven en delen is fijn.
Zomaar een aantal ervaringen uit de noodopvang…hoop dat het bij mag dragen aan een beter beeldvorming, en wie weet zelfs een klein beetje angst en zorg mag wegnemen….
Heb afgelopen donderdag en vrijdag een shift mogen draaien in de noodopvang…vanaf het eerste moment zijn we echt heel warm ontvangen door onze gasten.
Toen vrijdagochtend een deel van de mensen naar Rotterdam gingen tbv registratie bij COA bleven een aantal in de noodopvang achter. Samen met 1 van hen bleven we achter en hebben gezamenlijk de bus met gespannen mensen uitgezwaaid. Op dat moment kwam een inwoonster van Sliedrecht op de fiets naar ons toe, wilde wat knuffels en kinderkleding brengen.
Terwijl ik een kort gesprek met haar voerde, in het Nederlands, stond 1 van de mannen naast me en kreeg tranen in z’n ogen…pure ontroering vanwege het mooie gebaar van deze mevrouw, hij had een klein beetje begrepen wat ze kwam doen.
Later, met een bekertje thee aan de tafel heb ik samen met een andere vrijwilligster nog even met dezelfde meneer gesproken, hij vertelde een hoop, maar vooral uitte hij zijn enorme dankbaarheid voor alles wat er gedaan wordt…door iedereen.
Denk dat dat meer waard is dan alle vervelende reacties en nare discussies.
Hij bood zelfs aan een keer bij ons te komen koken….hij wil ons zo graag ook helpen….”schoonmaken heb ik een hekel aan…(zijn eigen woorden), maar 2 of 3 uur in de keuken iets lekkers voor jullie maken…ik doe het graag”
En een paar dagen later….
Wat een geweldige avond! Een groep tieners (meisjes) kwam volleyballen met de mannen. Een geïmproviseerd speelveld, midden in de hal, met een springtouw gespannen als net. In eerste instantie die tieners tegen de mannen, maar al snel werd er in gemengde teams gespeeld.
Eén van de oudere heren begeleidde het geheel met trommel, de toeschouwers klapten er lustig op los. Elk punt werd gevierd met vrolijk gezang. Ook mensen van de kerk ernaast, die die avond een bidstond hadden, kwamen op de balustrade staan en genoten van de vrolijkheid…
Tieners die aan de kant zaten werden door twee dames uitgenodigd om memory te komen spelen. Elkaars taal niet spreken maar met handen en voeten kom je een eind. Heerlijk om daar getuige van te zijn!
Filmpjes van de mensen uit de opvang mogen bekijken, gefilmd tijdens hun bezoek aan de tent van de Bijbelweek gisterenavond.
Echt mooi om te zien en verhalen te horen van hoe de mensen dat ervaren hebben. Ze genieten van de contacten met alle mensen.
Als je dan als vrijwilliger gevraagd wordt wanneer je weer komt, en een klein manneke naar je toe komt en met behulp van google translate zegt: “je bent mooi”….tja, dan smelt je hart.
Ik hoop dat ik nog meer van deze mooie ervaringen zal mogen opdoen in de komende weken.
Dat hierin een veilig verblijf voor deze groep wordt gecreëerd, is ook veelzeggend. Wat mij opviel van de vrijwilligersbijeenkomst dat daar vooral niet begrepen werd dat ze na een kleine periode weer weggaan. Ik hoop dat de rust van hier ze in de toekomst niet gaat tegenwerken.