SLIEDRECHT – Een groep Sliedrechtse jongeren is t/m vrijdag 19 augustus 2016 in Rwanda. Af en toe hebben we contact met hen en sturen zij een bericht aan Sliedrecht24 over hun belevenissen in Afrika. Het artikel wordt door de redactie bewerkt en vervolgens gepubliceerd onder ‘Sliedrechtse jongeren op reis in Rwanda’. Vandaag: de reis naar Afrika.
Maandagavond 1 augustus 2016 kort voor middernacht kwam de groep in goede gezondheid aan op de luchthaven van Kigali in Rwanda. (Foto Joost Schelling)
De reis ging allereerst met een vliegtuig van Turkisch Airlines vanaf Schiphol via Istanbul. “We zitten allemaal dicht bij elkaar, wat extra gezellig is. Er wordt druk gepraat en er worden alvast films uitgezocht om tijdens de vlucht te kijken. Als het vliegtuig opstijgt, zijn we eindelijk écht op reis. Tijdens het opstijgen krijgt de meerderheid van de groep een hartverzakking vanwege een luchtzak/turbulentie. Oops. We leven nog. De vlucht zelf verloopt voor de rest soepeltjes. Iedereen is geobsedeerd met het live beeld van twee camera’s die onder het vliegtuig hangen”, vertelt Inge van Wijk.
Vliegtuig weer in
In Istanbul was het warm, 32 graden celsius en moest er een paar uur worden gewacht om door te vliegen naar de Rwandese hoofdstad Kigali. Van Wijk: “De één gaat op zoek naar eten (KFC-red.) en de ander vindt alles wel best en gaat gewoon op de grond zitten schrijven. Ik ga samen met een deel van de groep naar de WC.” Dan is het na enkele uren tijd om te boarden voor de vlucht richting Kigali. “We worden weer in een bus gepropt en naar het vliegtuig gereden. Iedereen is nu een beetje verward, omdat we nu niet allemaal bij elkaar zitten. Zo zit ik op rij 5, net achter business class en zitten er een paar mensen rond rij 15 en rond rij 25.”
Reis naar Isano
Om 23:49 uur landen ze in Kigali, gaan het vliegtuig uit de aankomsthal in. Inge van Wijk: “We vallen ontiegelijk op als blanke, luidruchtige Europeanen. Ook azen we op de laatste Wifisignalen. Een jeep en een gammel busje staan voor ons klaar. Het is dan ook een hele klus om zowel de bagage als de personen zelf hier in te krijgen. De wegen zijn hobbelig en heuvelachtig. Aan het begin lijkt het nog mee te vallen; gewoon asfalt. Het laatste stuk is echter een onverharde weg die ook nog eens scheef is. We komen nu aan bij Isano. We krijgen kamers van 2 of 3 personen aangewezen. Er hangt al een klamboe voor ons klaar, zodat we meteen kunnen gaan slapen.” Een aantal slaapt pas halverwege de nacht.