Soort etalage
Schelling beschrijft de situatie. “Als je wakker wordt, kun je uit twee opties kiezen: badkamer 1, met een toilet dat niet uit zichzelf doorspoelt, een wastafel met kranen zonder water en een douche met weliswaar een rode en blauwe kraan, maar waar bij allebei hetzelfde water uitkomt: koud. Badkamer 2 beschikt wel over een wastafel met water (en spiegel!), een douche, een doucheslang die met Hollandse ducttape is vastgezet en een toilet, dat wel gewoon doorspoelt. Deze badkamer heeft alleen geen slot, dus al snel na aankomst volgden hier Hollandse maatregelen: een kartonnetje “bezet/vrij” op de deur. Misschien ook wel wat te enthousiast om te verwachten dat een kantoor twintig jongeren uit Nederland goed kan huisvesten en sanitair kan bieden… Loop je vanuit de badkamer terug, dan kom je al slalommend door onze bagage uit bij de grote ‘slaapzaal’, waar vijf stapelbedden klem tegen elkaar aan geschoven staan. De dames hebben een kamer met raamzicht, maar zonder gordijnen. Ze liggen dag en nacht in een soort etalage. Zodra het merendeel wakker is en Conny verbinding maakt met haar jarige Nico, zetten we massaal “lang zal hij leven” in”, schrijft dominee Joost Schelling. 

Indrukken bespreken
Nadat alle twintig gedoucht, gewassen, getoiletteerd en opgemaakt zijn, gaan ze naar de centrale eetzaal. Conny Middelkoop: “Koffie (Yesss!), thee, suiker, natuurlijk een omelet en speciaal voor ons gehaalde bruine broodjes. Deze zijn helaas alleen maar bruin aan de buitenkant, het blijken ‘gewone’ witte puntjes te zijn met een bruin uiterlijk. Dit moeten we volgende keer maar wat beter uitleggen als we vragen om bruin brood.” In een kringgesprek wordt elke dag door de in groepen gedeelde jongeren met elkaar gesproken. Om de indrukken van de eerdere dagen een plekje te geven. “We doen eerst een rondje gevoelens en emoties, want negen dagen met elkaar op reis door Afrika, dat vraagt veel van iedereen. Door middel van vragen als: “wat laat je achter”, “wat neem je mee naar deze plaats” en “wat wil je veranderen”,  krijgen we mooie inzichten en nieuwe energie om het summer camp mee te starten”, legt Middelkoop uit.

Botsing culturen
Een open vlakte met twee doelen gaat door als voetbalveld. “Over een grasmat kun je nauwelijks spreken, laat staan dat het vlak is, want het is bezaaid met gaten en hobbels. In vier groepen spelen we tegen elkaar, ook nu gemixt. Dat levert een botsing van culturen op. In Rwanda is totaalvoetbal niet doorgedrongen. Tussen de samenspelende Nederlanders dribbelen solerende Rwandezen door, die maar één doel en richting kennen: zo snel en zo weinig samenspelend mogelijk naar voren”, zegt Joost Schelling als hij het spel analyseert. Later op de avond zitten ze in het schijnsel van maan en sterren buiten en praten ze over nog meer overeenkomsten en verschillen in de beide culturen door. Schelling: “Heel veel thema’s komen voorbij, zoals geloof, kansen, uitdagingen, onderwijs, opvoeding, drugs en social media. Bij het onderdeel opvoeding blijken verrassend veel overeenkomsten te zijn. Zowel in Nederland als in Rwanda ervaren jongeren vergelijkbare problemen / frustraties in de relatie met hun ouders.” Een gedetailleerd verslag van de belevenissen is te lezen op de website van de Rwandareis.