‘Sleijeborgh is al tien jaar een hechte gemeenschap’

SLIEDRECHT – Sleijeborgh had vrijdagavond 9 februari 2018 iets te vieren. Het negen verdiepingen hoge appartementencomplex aan de Lijsterweg, waar 34 huishoudens van hun oude dag genieten, bestaat exact tien jaar. De koks van het naastgelegen Hof van Sliedrecht, in de leer geweest bij het befaamde driesterrenrestaurant De Librije, schotelden de bewoners het neusje van de zalm voor. Zo ervaren ze ook het woongenot.
 
De bewoners van Sleijeborgh vierden het 10-jarig bestaan van hun seniorenresidentie met een gezellig samenzijn met heerlijke, luxueuze gerechten. (Foto Erik de Bruin)
 
,,Alle appartementen zijn luxe en ruim. Daar is bij de bouw van het complex bewust voor gekozen. Toen er enkel nog het Hof van Sliedrecht was – dat destijds overigens nog Serviceflat Drechtstreek heette – kregen we regelmatig aanvragen, maar die konden we in dat gebouw niet invullen.” Ger de Widt zat er  als lid van het stichtingsbestuur bovenop. Zo ook zijn toenmalige collega Cor van Hooff. Beiden wonen alweer respectievelijk acht en tien jaar in Sleijeborgh. ,,En dat terwijl we allebei tijdens de bouw zeiden dat we hier nooit zouden gaan wonen”, kan Van Hooff zich goed herinneren. Glimlachend: ,,Van mij had het ook niet direct gehoeven, maar mijn vrouw stond erop. Ze wilde perse kleiner gaan wonen en daar viel ook wel iets voor te zeggen. ‘Ik weet wel een leuk adres’, zei ik.”
 
‘Ideale levensvorm’
,,Honderd procent zelfstandigheid, maar vereenzaming krijgt hier geen kans”, somt hij de in zijn ogen belangrijkste criteria op. ,,Voor mensen van onze leeftijd (zeventig plus, red.) is dit een ideale levensvorm. Aanvankelijk was ik tegenstander omdat ik best wel op mijn privacy ben gesteld. Je kunt hier echter volledig jezelf en op jezelf zijn. Mensen kijken wel naar je om en als je samen in de lift staat, maak je altijd een praatje. Niet over het weer, maar over zaken die er écht toe doen. Over hoe je je voelt en hoe het met de kinderen en kleinkinderen gaat.” ,,En als het nodig is, help je elkaar”, haakt De Widt in. ,,Bij mij op de galerij woont een 94-jarige vrouw. Elke week ga ik bij haar langs om even de tv goed te zetten. Bewoners doen ook wel eens een boodschapje voor elkaar en wekelijks en maandelijks zijn er allerlei activiteiten. Koffie drinken, happy hour, jeu des boules, koersbal, zingen …. alles geheel vrijblijvend.” Hij wenst te benadrukken dat het geen serviceflat is. ,,Het is een ander concept dan Hof van Sliedrecht. Je maakt zelf je eten klaar, maar als je dat een keer niet wil of kan, kun je zo een maaltijd bestellen bij de buren.”
 
Gemeentegarantie
,,Dat geldt ook voor andere diensten”, vervolgt De Widt, samen met Van Hooff en de nog niet genoemde Jan van der Sluijs één van de founding fathers van Sleijeborgh. Van Hooff: ,,Ken je het gezegde Buurmans grond is maar één keer te koop? Op de plek waar in 2007 en 2008 dit prachtige gebouw verrees stond eerst het regiokantoor van de provinciale Waterstaat. Ons als stichtingsbestuur was in 2003 ter ore gekomen dat zij ging verhuizen naar Dordrecht. We waren er als de kippen bij om onze belangstelling kenbaar te maken.” ,,Dat deden we bij de provincie én de gemeente”, vertelt De Widt tot slot. ,,Het moest eerst aan de gemeente worden aangeboden.” Hij lacht. ,,Dat gebeurde ook. De gemeente is welgeteld tien seconden eigenaar geweest. Ze waren verguld met ons plan en verstrekten zelfs een garantie. Die hadden we ook nodig want anders was de financiering een zeer moeilijk verhaal geworden. Tien miljoen kostte het en we hadden, omdat er geen winstoogmerk is, geen cent. Máár wel een mooi plan – fraaie, ruime woningen die iets uitstraalden, waar behoefte aan was en dat toen uniek was in Sliedrecht en omgeving – en dat heeft de politiek over de streep getrokken.”

Plaats een reactie

*=Verplicht veld