SLIEDRECHT – Burgemeester Jan de Vries (CDA) bracht maandag 19 december 2022 een bezoek aan het echtpaar Koos van der Sluijs en Bep van der Sluijs-Bouman. Het briljanten echtpaar huwde exact vandaag 65 jaar geleden.
Op 19 december 1957 traden Koos en Beb van der Sluijs in Dordrecht in het huwelijk. Op de foto het jubilerende echtpaar samen met burgemeester Jan de Vries. (Foto gemeente Sliedrecht)
Koos was de zoon van bakker ‘Van der Sluijs en Brussé’ uit de Vriesestraat en later het Bagijnhof én Bep was de dochter van de begrafenisondernemer uit de Wilhelminastraat. Toen zij elkaar leerden kennen was Koos dienstplichtig officier bij de Koninklijke Landmacht en was Beb ook ‘verliefd’ op het uniform. Later werd Koos onderwijzer in Sliedrecht en gingen zij daar ook wonen. Op enig moment werd hij hoofd van de toenmalige Beatrixschool aan de Kerkbuurt, later heette het de Anne de Vriesschool. Bep was daar ook te vinden, maar dan om aan de meisjes handwerken te geven. Zij kregen een zoon en een dochter, die ook allebei in het onderwijs terecht zijn gekomen.
Activiteiten
Zowel Koos als Bep waren actief op het kerkelijk gebied. Bep was actief bij kerkelijke vrijwilligers en Koos was lid van de kerkenraad van – de Hervormde – wijk 2 en later ook de scriba van de centrale kerkenraad. Dat heeft hij tot zijn 70e jaar volgehouden, omdat op dat moment de kerkorde bepaalt dat er met dat kerkenwerk gestopt moet worden. In hun vrije tijd trokken zij er met hun caravan op uit. Frankrijk, België, Luxemburg en Duitsland waren de reisdoelen om na lange tijd een seizoenplaats gevonden te hebben in Cadzand. Zij waren ook jarenlang lid van Praise Him onder leiding van Martin Zonnenberg met de repetities in de Andreaskerk in Dordrecht. Veel koorreizen hebben ze dan ook gemaakt, optredens in De Doelen in Rotterdam met de bekende Passie-Pasen concerten, voor een volle zaal met 2200 mensen. Uit deze tijd bestaan ook nog steeds vriendschappen. Nu wonen ze sinds anderhalf jaar in een appartement en hebben het daar naar hun zin, hoewel ze natuurlijk wel hun tuin erg missen.