SLIEDRECHT – Zo weinig geld hebben, dat je nog het geluk hebt dat je bij je ouders een maaltijd kan mee eten. “Ik heb het geluk dat ik zes dagen in de week bij mijn ouders kan eten. Anders zou ik het met mijn € 25,– boodschappen voor een week niet redden.” Een inwoner van Sliedrecht aan het woord.
Armoede in Sliedrecht. Het bestaat en is ook nog eens in veel gevallen verborgen. Want je loopt niet te koop hoe slecht of moeilijk je het hebt. Schaamte!
Sliedrecht24 sprak met Annelies. Dat is niet haar echte naam. Zo maar een voorbeeld van iemand, die het ‘zwaar’ heeft. Ze wil werken, solliciteert zich suf, maar kan geen baan vinden. En waar loop je tegenaan als je afhankelijk bent van een bijstandsuitkering?
Geen reiskosten
Haar uitkering liet drie maanden op zich wachten. Annelies raakte zonder geld en trok toen aan de bel. Haar uitkering waren ze vergeten aan te vragen, maar ze kreeg een voorschot. Woningcorporatie Tablis Wonen was in die maanden coulant. “Twee weken later volgde mijn geld, dat overigens niet klopte.” Annelies moest zich aan het begin van haar uitkering drie keer per week in Dordrecht melden. Daarvoor maakte ze reiskosten, die niet worden vergoed. “Hoe je er komt, is jouw probleem. Als je maar komt en op tijd bent”, vertelt ze.
Personalia
Om te kunnen solliciteren, stelde ze een curriculum vitae op. Bij uitkeringsinstantie UWV waren ze daar blij mee. Hij was perfect. “Maar kwam bij de bijstand en niets aan mijn cv was goed. Ik moest hem maar opnieuw maken. Dit gedaan. Vervolgens krijg ik een andere werkcoach, die weer wat te zeuren had in mijn ogen en weer moest mijn personalia over. Nadat deze was goedgekeurd, ging ze hem aan een andere collega laten zien. Deze vond het weer helemaal niks en dus moest ik hem maar weer over doen. Wat er fout aan was, tja…dat konden ze niet zeggen”, aldus Annelies.
Tegenwerking
Niet elke baan is voor Annelies uit te voeren. “Helaas kan ik door een verkeerde operatie niet al het werk doen. Hier was en is geen begrip voor zelf niet na een schrijven van mijn arts”, vertelt ze. Elke week solliciteert Annelies zeven keer op verschillende functies. Maar e-mails worden soms niet eens goed gelezen. “Als je aangeeft door studie niet 40 uur beschikbaar te zijn, sturen en bellen ze alleen voor 40 uur vacatures. En ja afwijzen dat mag niet.” Dat leidt volgens haar soms tot ‘veel gezeur’. Over een gewonnen opleiding werd door de uitkeringsinstantie moeilijk gedaan. Het was voor een vak, dat je alleen in de praktijk kon leren. “Hier heb ik letterlijk 5 maanden voor moeten praten. Want, ja stage lopen, dat kan niet als je in de bijstand zit. Maar 5 dagen vrijwilligers werk doen, mag wel. Voor deze opleiding moet ik 1180 uur stage lopen of 100 dagen in 1 jaar.” Annelies hoopt dat zaken anders geregeld kunnen worden. Lokaal. En dat je niet naar Dordrecht hoeft.
tja, is bekend. Maak de juiste keus bij de verkiezingen!
Ik heb helaas ook een bijstandsuitkering en tot nu toe niks te klagen. Ik moest me afgelopen donderdag melden in Dordrecht, zonder reiskostenvergoeding, met diverse zelf geprinte kopie’s, ander persoon, die niks van afspraken wist. Afwachten maar weer. Ik kreeg te horen, er is voor u, met 61 jaar, zonder eigen vervoer en HBO opleiding werk zat. Pardon, ik zie in Sliedrecht alleen maar vrijwilligerswerk en dat doe ik al. Maar de vraag is hoe sociaal is een “rijke” plaats als Sliedrecht? Geen vrijwilligerspas, zoals in andere plaatsen met korting voor reiskosten, winkels enz … geen vergoeding voor eigen risico ziektekostenvergoeding, geen korting voor verplichte identiteitsbewijs, geen korting bij bv. zwemmen of andere sportactiviteiten enz … Gelukkig zijn er wel veel eigen/privé initiatieven in Sliedrecht … zoals Zonnestraaltje, Voedselbank, Swingmarket, kerk, enz…