door Peter Donk
SLIEDRECHT – Wijkagent van Sliedrecht-Oost Hans van Schaik (bijna 65) gaat met pensioen. Woensdag 19 maart 2025 is het de laatste dag dat hij zijn politieuniform aan heeft. Een dag later ligt zijn dienstpak in ‘de kliko’, zoals hij zegt. Een week later neemt hij afscheid van de collega’s en relaties en dan is het voor hem echt voorbij. Zijn werk heeft hij altijd met plezier gedaan. Momenteel draagt de wijkagent zijn werk over aan Jasper Beljaars, leidt hem rond in Sliedrecht-Oost en wijst hem soms op punten die hij in de gaten moet houden. Van Schaik gaat voor een goede overdracht. Als hij straks weg is bij de politie, dan zet hij letterlijk een punt. De politietijd is dan voorbij en hij begint een ander leven. De eerste tijd moet hij – zo denkt hij – nog ‘ontpolitieën’.
Nu de dagen als agent zijn geteld en ‘de politiepet’ bijna afgaat, is het voor hem ook een moment om vooruit te kijken. Van Schaik “De stop is radicaal. Ik keer niet meer terug bij de politie en zal minder in de streek komen. Al heb ik altijd met plezier in Sliedrecht en omgeving gewerkt.” (Foto Peter Donk / Sliedrecht24)
Tekst gaat verder onder foto.
Geboren in Den Haag verhuisde hij begin jaren ’80 van de vorige eeuw naar Gorinchem. In 1983 ging hij aan de slag bij de gemeentepolitie in Sliedrecht. “Je kwam in dienst van de gemeente en dat betekende destijds dat je verhuisde naar je standplaats. Sliedrecht dus! Je ging wonen waar je werkte”, vertelt Van Schaik in het bureau in Papendrecht. Hij zou de regio nooit meer uitgaan gedurende zijn loopbaan. Wel veranderde de politieorganisatie naar regiopolitie, naar district Zuid-Holland Zuid, naar politie Drechtsteden Buiten en nu vallen de agenten weer onder de Politie Rotterdam (overkoepelend onder de Nationale Politie – red.)
Maatschappij
Ook het werken als agent binnen de samenleving is anders geworden. Van Schaik: “In de jaren ’80 had je in Sliedrecht meer horecazaken. We hadden bij schering en inslag te maken met dronkenschap of het was flink matten. Verder was het een dorp met ‘dorpse zaken’. Het is nu een andere tijd en heb je soms te maken met veel meer mensen uit steden die zich in het dorp hebben gevestigd en dan kan de problematiek veranderen. Je ziet dat de maatschappij is verhard. Van softdrugs is het naar harddrugs gegaan. Jongeren zijn steeds meer aan de verdovende middelen of je ziet vuurwapens. Ook vind ik het ‘afglijden’ als je kinderen met messen aantreft. Ik zeg weleens ‘ik heb veel meegemaakt, maar in ruim 42 jaar politiewerk is het ‘steviger’ geworden. Er is een stuk minder respect voor de politieman of -vrouw. Voor ons is het niet onveiliger geworden, maar voor inwoners soms wel. Die moet zich soms maar redden. Mensen waren vroeger meteen meewerkend. Als de politie het zegt… Dat is anders en een dingetje, waarmee je wel overweg moet kunnen.”
Tekst gaat verder onder foto.
Hoogte- en dieptepunten
Een ‘mooie tijd’ noemt Van Schaik zijn werk bij de hondenbrigade. Met zijn eigen hond, die hij zowel privé als voor het werk nodig had, beleefde hij zes tot zeven jaar een fantastische tijd. “Het was geweldig! Ik werkte in een tijd van veel inbraken, soms ook intensief qua geweld”, zegt Van Schaik. De hond was getraind en had een certificaat. Naast dit soort hoogtepunten bestaan ook momenten, die je liever niet meemaakt. Van Schaik: “Een gemiddelde agent wordt tijdens zijn loopbaan geconfronteerd met zes tot zeven doden. Het gaat vaak om ernstige incidenten, die je altijd bij blijven. De doden herinner je niet om er trots op te zijn. Het zijn vaak nare incidenten, waar je nazorg bij nodig hebt. Dat was er vroeger niet en dan organiseerde je zelf wat. Je liet dan in overleg iemand na zo’n incident naar huis gaan. Anderen vingen het werk dan weer op. Tegenwoordig is dat anders en volgt er na een groot incident een nagesprek. Er is veel verbeterd in de politieorganisatie.” Ook is een groot aantal jonge collega’s in het politievak aan de slag gegaan.
De dagen tikken weg voor Van Schaik. Komende week gaat hij met pensioen, al werkte hij de afgelopen tijd al 30 uur per week. Dat worden nu nul uren. “Ik zal de eerste twee maanden moeten gaan ‘ontpolitieën’. Dingen die ik zie, moet ik laten gaan. We (Van Schaik en zijn vrouw – red.) hebben al veel gereisd en veel gezien. Maar er komt nu alleen maar vrije tijd aan. Ik denk de tijd wel door te komen, o.a. op de tuin’, somt Van Schaik op. Ik zal een hoop mensen gaan missen. Het netwerk is groot en met veel mensen had ik contact. Denk aan de gemeente, aan Tablis Wonen en de scholen. Ik vond het nooit een probleem om mijn telefoonnummer te geven”, laat Van Schaik weten, die zegt dat zijn werk draaide om menselijkheid. “Goed door één deur kunnen met mensen is belangrijk. Als wijkagent moet je weten wat er achter de voordeur zit. Je kan wel blind iemand een boete geven, maar als je de persoon of familie kent, bijvoorbeeld als je weet dat door de bekeuring aan één van de kinderen de hele familie bij wijze van spreken een week geen eten heeft, dan bedenk je je soms en los je het anders op. Het gaat soms om menselijkheid en kennis. Liever geen boete als het op een andere manier kan. Dan waarschuw ik liever een keer.”
ga genieten straks van u pensioen gaat u goed .groetjes.
Hans, ook wij, je direkte familie uit Nederland, Noorwegen en Singapore, wensen je een heel prettig pensioen. Je hebt er hard en lang voor gewerkt. Ja, nu kun je nog meer reizen. Tot horens.
Hans, ik wens je als oud-medewerker van Tablis Wonen een goede tijd toe. Geniet ervan.
Na zoveel jaar is het je gegund om met pensioen te gaan geniet ervan !
Dank je wel voor de fijne samenwerking, als EHBO hadden we altijd even prettige gesprekken bij evenementen en konden altijd op je terug vallen.
Dank daar voor !
Meneer van Schaik ik wil u bedanken voor uw betrokkenheid en hoop dat U lang van uw pensioen mag genieten.