Inwoners voelen zich genegeerd bij plannen binnenstedelijke herstructurering

door Peter Donk
SLIEDRECHT – Verschillende inwoners hebben dinsdagavond 10 oktober 2023 ingesproken bij de gemeenteraad, omdat ze het niet eens zijn met de plannen van het college als het om binnenstedelijke herstructurering gaat. Inwoners voelen zich bovendien gepasseerd en genegeerd bij de planvorming. Kort voor aanvang van de besluitvormende vergadering voerden ze het woord. Zij lieten zich in soms niet mis te verstane woorden uit richting de bestuurders en politieke partijen. Het College van B & W en ook de leden van de gemeenteraad kregen van hen de wind van voren. 

De insprekers kwamen aan het woord. De burgemeester wilde alle sprekers het woord te geven en daarna mochten van de burgemeester elk fractie tenminste één vraag te stellen. Hier voert Macha Boertjes-van Gool het woord. Naast haar staat haar dochter. (Foto Hans van der Aa / Sliedrecht24)

De eerste inspreker had zich afgemeld. Simone de Groot, die al eerder insprak, liet haar tekst voorlezen door Manon Boertje. De Groot wilde dat de voorzitter van de raad, burgemeester Jan de Vries, het deed. Dat werd afgewezen door de gemeente Sliedrecht vanwege ‘het leiden van de vergadering en zijn onafhankelijke rol in deze.’ Boven de tekst van De Groot stond: ‘Het onrecht van Sliedrecht’. “Mijn afgelopen 3 weken waarvan 2 in Sliedrecht waren intens, met vele mooie momenten maar ook verdrietige. Verdrietig, omdat ik niet kan begrijpen dat de Sliedrechtse politiek net als in Den Haag zo ver verwijderd is van haar inwoners. De communicatie is en was ronduit slecht, nu wil iedereen na veel mails van mijn kant afspreken en rondjes in het park lopen. Uw inwoners houdt u minimaal en zeer slecht op de hoogte, ik wil eigenlijk andere woorden gebruiken maar mijn ouders hebben mij netjes opgevoed. Groene longen die moeten verdwijnen voor verdichting, terwijl bij alle landelijke partijen het tegenovergestelde staat of stond…websites worden aangepast alsof het niets is. Blijkbaar ligt er een enorme druk vanuit demissionair Den Haag om huizen te bouwen in en rondom Sliedrecht. Vreemde keuze voor een ooit welvarend dorp, dat helemaal niet meer zo welvarend is of lijkt. Naast de A15 met uitstoot, naast de rivier met uitstoot, naast Chemours en HVC. Fijnstof, PFAS en stikstof problemen. Wat zouden de oude wijze bomen in het park ons inwoners vertellen als ze een stem hadden”, schreef De Groot, die veel reacties kreeg de afgelopen drie weken en verder schreef ook vermoeid te zijn met slapeloze nachten. Ze hekelde de plannen met het Willem Dreespark, de n00rd-zuidverbinding en de plannen voor het slopen van De Lockhorst. En verweet de gemeente Sliedrecht slechte communicatie. De Groot pleitte voor wat zij noemde ‘het grote groen’. “Blijf ervan af, geef de bomen mest, spit de grond om,  snoei ze op de juiste manier, laat hem staan en zie de brede welvaart ervan in”, aldus De Groot, uitgesproken door Boertje.

Ambtenaren op bezoek
Henk ten Brinke is een inwoner op leeftijd, die zich druk maakt en kwam met afbeeldingen met foto’s van het park. Hij sprak over ‘het Maaslaanproject’. Hij sprak van een plan tot grote kaalslag verwijzend naar het Dr. Willem Dreespark. “Het totaal aantal oppervlakte van het park van het plan dat de gemeente wil gaan realiseren is 49%. Daar staat tegenover dat de huidige bebouwing 22% is”, sprak Ten Brinke. Het plan gaat om duizenden vierkante meters. Hij hekelde dat er veel groen verdwijnt. Er is volgens Ten Brinke ook geen parkeergarage getekend. “Ook de hondenrenuitlaat verdwijnt. We zien geen enkele van onze wensen op schrift aan de raad en wethouders kenbaar gemaakt terug in het plan. Er is tot heden geen enkele communicatie. Tot nu toe.” Rond de middag kreeg hij dinsdag twee ambtenaren van de gemeente Sliedrecht op bezoek. Ten Brinke noemde de namen van de ambtenaren en dat vond de burgemeester niet goed. Daarna moest hij snel afronden. 

Niet gehoord
Eén van de andere aanwezige insprekers was Macha Boertjes-van Gool, die sinds vijftien jaar aan de Maaslaan woont. Ze sprak over het Willem Dreespark, dat als het aan het college ligt deels wordt opgeofferd voor de bouw van 120 woningen aan de rand van het park, aan de kant van de Maaslaan. Boertjes sprak over ‘een geweldig park’. “Waar mijn eigen kids in de winter kunnen schaatsen op de sloten en sleetje kunnen rijden door het park. In de zomer om te wandelen, te skelteren, te banjeren, en te fietsen in het park, zoals ik ook al in mijn kinderjaren deed. Een park om voor altijd van te kunnen genieten in welke levensfase ik ook ben. Helaas…… die fantastische droom brokkelt steeds verder af. Mijn hart huilt…”, sprak Boertjes, “Dat deze bouw wellicht twee, drie heel misschien vier hoog kan gaan worden, houd ik ook rekening mee. Ik ben echt niet tegen bouw, mijn inmiddels 18- en 16-jarige moeten toch ook ooit een woning gaan krijgen. Wat ik echter totaal niet begrijp waarom er twee grote appartementenblokken van elk veertig woningen moeten komen aan weerszijde van de nu al bestaande bouw. Dat betekent dat heel veel groen moet gaan verdwijnen!” Boertjes vertelde dat het haar dwars zit dat ze geen inspraak heeft gehad bij het plan als inwoner, als direct omwonende. “Partij 1 heeft met een partij 2 een plan bedacht én onderling al ondertekend zonder enig overleg/informatie naar partij 3, ik en andere omwonenden. Volgens mij ben ik toch echt geboren als een volwaardig burger van de maatschappij én de Sliedrechtse samenleving. Ik ben ik, ik ben onderdeel van Sliedrecht, ik heb recht op inspraak, ik heb het recht om te participeren, ik heb recht om in een democratie te leven, ik heb het recht om gehoord en gezien te worden! En dat is niet gebeurd! En hier ben ik behoorlijk gefrustreerd en intens verdrietig over. In al die weken, maanden en jaren dat dit plan speelt, heb ik één infobriefje ontvangen. Een uitnodiging om te komen naar een informele informatieavond, net een paar dagen voor de zomervakantie”, aldus Boertjes, “Te bizar voor woorden. Na deze informatieavond is er een belofte gedaan dat de buurt op de hoogte zou worden gehouden, dat de buurt nogmaals zou worden uitgenodigd. Ik zit nog te wachten. Mijn hart huilt… Ik voel me onvolwaardig als burger van Sliedrecht, ik voel me niet gehoord en niet gezien. Hoe is het toch mogelijk dat twee partijen één plan kunnen bedenken én ondertekenen ten koste van partij drie? Tel ik niet volwaardig mee als partij 3 in dit plan?”

Beroep op geweten
Shirley Lanser voerde het woord namens Stichting Sliedrecht Groen. “Als ik denk aan ons park, dan zeg ik ons park is weerloos”, sprak Lanser, die nooit had gedacht te moeten inspreken. Lanser: “Bomen van vijftig jaar oud worden bedreigd. Ze zullen worden gekapt. Sliedrecht met Chemours aan de ene kant en de herrie en uitlaatgassen van de A15 aan de andere kant. Wij kunnen er met ons hoofd niet bij. Ik heb ook pijn in mijn hart en slapeloze nachten. We moeten deze parken koesteren. Wat voor een rentmeesters zijn wij als we zo rücksichtloos en gewetenloos met de schepping omgaan? Ik hoop dat u uw hart laat spreken.” 

Snelheid en ergernis
Voor de eerste keer sprak het voormalig raadslid van PRO Sliedrecht, Peter de Borst, in bij de raadsvergadering. Mensen snappen volgens De Borst niet meer waar de gemeente mee bezig is. “Die bestuur en raad uitnodigen om langs te komen, maar die alleen gelaten worden. Zelfs zonder afmelding of reacties terug. Negeren heet dat. Je voelt je achtergelaten, minder waardig. Niet waard om naar om te zien en naar te luisteren. Dat is wat u allen teweeg brengt door u starre houding op meerdere vlakken. Of het nu Chemours is of het Willem Dreespark. Of het nu over de noord-zuidverbinding gaat of over De Lockhorst inclusief zwembad opofferen aan een wel heel ambitieuze visie in sneltreinvaart. Niemand heeft de moeite genomen om dat te corrigeren. U weet het wel, maar het interesseert u niets. Zelfs het onderwerp vandaag op de agenda wordt Stedenbouwkundige visie Binnenstedelijke Herstructurering Sliedrecht genoemd. We zijn een dorp. Een kleine moeite om dorpsbouwkundige visie Binnendorpse Herstructurering Sliedrecht te gebruiken? Detail zou u zeggen, nee een teken van laksheid. Een teken misschien dat sommigen echt dromen om stadse fratsen uit te halen in dit dorp? Veranderingen die op ons losgelaten worden als een kudde dolle stieren. De één is nog niet opgestart, laat staan klaar of het volgende project wordt gelanceerd met veel tamtam of het overvalt je opeens. De voorbeelden vliegen inwoners om de oren de laatste maanden. We magen wel komen luisteren wat er beslist wordt over onze hoofden heen. We mogen wel ons zegje doen. En jawel, er mogen zelfs ideeën aandragen worden. Maar de praktijk laat zien dat veranderingen gewoon doorgaan zoals door onze gemeente vooraf bepaald. En helaas blijkt het dat je momenteel wel heel erg je best moet doen om ook de juiste informatie te verkrijgen. Want commmunicatie vanuit de gemeente …tsja …..dat was, is en blijft een onmogelijk te behappen taak blijkbaar. Natuurlijk verandert een dorp. Moeten wegen aangelegd en onderhouden worden. Natuurlijk moet nieuwbouw plaatsvinden en soms oude locaties gesloopt. Natuurlijk is het in een dorp ook een realiteit van komen en gaan. Maar het moet wel passen bij ons dorp Sliedrecht. Soms is de snelheid, die gejaagdheid alsof we leven in een stad. Soms loopt het dorp vast, niet doordat we maar beperkte verbindingen hebben, maar omdat teveel straten tegelijk opengegooid worden ivm riolering vernieuwen, warmtenet aanleggen, renoveren wijken. En dan ook nog door bouwprojecten bepaalde straten niet of slecht te bereiken en te gebruiken. Kortom…het dorp ligt op z’n kont”, sprak De Borst.

Tekst gaat verder onder foto.

Gedrag politici
Hij was van mening en meerderen volgens hem met hem dat de politiek doorslaat. De Borst: “Het fingerspitzengefühl is er niet. De sensitiviteit ontbreekt bij velen van de gemeente. Is dat bewust, kop in het zand en gaan? Is het tactiek? Of interesseert het u niet. Dat laatste is het heersende gevoel bij mij en anderen. Een bestuur en raad die niet rustig de tijd neemt om echt gebruik te maken van transparante participatie. Die geen interesse lijkt te hebben in persoonlijke zorgen over de leefomgeving. Alsof we in een of andere grote wereldstad leven, waarin oog voor het individu en diens zorgen niet meer gelden. De laatste maanden zie ik mensen opstaan en hun stem laten horen. Die hier nu o.a. ook aanwezig zijn. Chapeau! Die protesteren tegen onkunde en desinteresse. Die protesteren tegen de ontransparante handelingen van de huidige politiek. Of je het nu hebt over zorgen met betrekking tot Chemours, aanleggen van verbindingswegen, nieuwbouw locaties neerplompen, asielzoekerscentra wel of niet plaatsen en waar dan, cultuurcentrum en zwembad opofferen of wat dan ook. Inwoners voelen zich gepasseerd en niet serieus genomen. Het gaat gewoon veel te snel. Ik zie ook al die dingen. Maak me ook zorgen om ontwikkelingen. Betreur gedragingen. Ja, schaam me zelfs regelmatig daarvoor. Schaam me diep voor de Sliedrecht politiek en Sliedrechts bestuur op dit moment.” De Borst vertelde een gemeenteraad te zien die tam is. “Zich weinig laat horen en vooral zich minimaal laat zien op straat. Het lijkt wel of de passie bij veel lokale politici is verdwenen. Wees gewoon in de wijk. Ga gewoon aan tafel bij mensen. Gewoon zijn daar waar je hoort te zijn. Ja, juist ook bij demonstraties, bij protesten, bij onrust, bij onduidelijkheid en bij getoonde zorgen. En niet alleen feestjes en mooi weer shows aflopen en daar leuke foto’s van rondstrooien. Waar bent u?”, vroeg De Borst zich af, “Politiek bedrijven is niet hier aan een tafel zitten met grotendeels gelijkgestemden en beleidsstukken erdoor heen rammelen. Nee, politiek, en zeker in een dorp, is daar zijn waar de inwoner is. Waar de problemen zijn, de zorgen, de twijfel, het verdriet en de pijn. Daar hoor je te zijn!”