DORDRECHT / SLIEDRECHT – Urineverlies bij onder meer niezen, tillen of sporten is (of wordt) een probleem voor één op de drie vrouwen. Tegen deze zogeheten stress-urine-incontinentie kunnen de gynaecologen en urologen van het Albert Schweitzer ziekenhuis de ‘Altis single-incision sling’ plaatsen. Deze maand gebeurde dat voor de eerste keer met succes op de locatie Zwijndrecht.
Professor in de urogynaecologie Jan-Paul Roovers (2e van links, achter) keek de eerste keren mee met gynaecoloog Daniëlla Oom (rechts vooraan) en haar collega-gynaecoloog Matthieu van der Vlist (3e van links, achter) en met de urologen Jeltje de Beij (links vooraan) en Reinder Potjer (rechts). Links staat Erik Batenburg van Altis-fabrikant Coloplast. (Foto Albert Schweitzer ziekenhuis)
Dit is een kunststof bandje dat via de vagina onder de plasbuis wordt geplaatst ter ondersteuning. Een dergelijk bandje wordt al langer gebruikt in dit ziekenhuis, maar de nieuwe variant is korter en dat biedt een aantal voordelen.
Passend
“Deze ‘mini-sling’ kan beter in het bekken worden vastgezet”, legt gynaecoloog Daniëlla Oom uit. “Daarnaast is het bandje verstelbaar, waardoor we het tijdens de ingreep op maat en dus maximaal passend kunnen maken. De plaatsing is minder ingrijpend, waardoor er minder kans op pijn en complicaties is en het herstel snel gaat.” De mini-sling is bewezen effectiever tegen stress-urineverlies dan bekkenfysiotherapie, meldt Oom.
Bekkenbodemcentrum
Het plaatsen gebeurt in dagbehandeling en duurt slechts een kwartier. Vrouwen die willen bespreken of de Altis single-incision sling de beste oplossing voor hen is, kunnen na verwijzing door de huisarts een afspraak maken bij het Bekkenbodemcentrum van het Albert Schweitzer ziekenhuis. Daarbij worden dan ook de andere oplossingen zoals bekkenfysiotherapie, in sommige situaties toch het langere bandje, of bulkinjecties in de plasbuis besproken.
Zo jammer dat er geen reactie en antwoorden komen op de vele vragen.
Beste Albert Schweitzer ziekenhuis
Wat fijn dat jullie WEER een nieuwe variant hebben.
Hoeveel vrouwen zijn er nodig om deze studie (test) periode met “succes” te kunnen afronden?
Of,…. Misschien anders gesteld,… hoeveel vrouwen moeten er dagelijks vreselijke ondragelijk pijnklachten ervaren voordat er weer een nieuwe variant wordt ontworpen?
Hoeveel soorten “nieuwe betere” bandjes zijn er inmiddels al ontwikkeld?
Het is en blijft toch nog steeds polypropyleen wat artsen implanteren in een menselijk lichaam?
Wat als een immuunsysteem zo heftig reageert op polypropyleen en het lichaam het materiaal wil afstoten?
Is het misschien een idee dat jullie eerst een onderzoek gaan instellen waarom sommige mensen zo’n heftige reactie op het materiaal krijgen en andere het materiaal wel accepteren? ipv weer nieuwe bandjes te ontwikkelen?
Het lijkt nu een Russisch roulette, jullie ontvangen een vrouw, we implanteren een nieuw ontwikkeld bandje.
We kijken hoe de (test) patiënt reageert…
Door steeds weer die nieuwe test fases met steeds weer opnieuw ontworpen bandjes kunnen toch steeds meer vrouwen ondraaglijke pijnen gaan ervaren?
Tuurlijk zal het ook wel eens goed gaan maar wat als er weer een vrouw niet goed door zo’n “testfase” heen komt? En het lichaam het bandje toch niet accepteert? Wat dan?
Vrouwen met problemen na implantatie van een matje of bandje hebben massaal gereageerd op de Facebookpagina van het Albert Schweitzer Ziekenhuis naar aanleiding van dit artikel. Hun reacties spreken voor zich:
m.facebook.com/story.php?story_fbid=6040134742734312&id=103574979723681